Ελληνικό Πανεπιστήμιο: Ο μεγάλος Ναρκομανής!
Γράφει:
Νίκος Βαρσακέλης*28/11/2012 | 14:54Τελευταία Ενημέρωση 19:46 28/11/2012
Ένας
συνάδελφος που ασχολείται εδώ και δεκαετίες με την απεξάρτηση,
συζητώντας για την βρώμια στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, μου είπε ότι το
Ελληνικό Πανεπιστήμιο θυμίζει τον ναρκομανή. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν
τόσο εθισθεί στην βρώμια που οι χώροι που ζουν και λειτουργούν
βρίσκονται σε άθλια κατάσταση από πλευράς καθαριότητας.
Όταν μου είπε αυτά τα λόγια, γυρνώντας στο σπίτι, μου ήλθε
στο νου η ιστορία ενός κοντινού φίλου, του οποίου το παιδί έπεσε στην
ηρωίνη. Τα πρώτα χρόνια έκανε υπεράνθρωπεςπροσπάθειες για να τραβήξει το
παιδί. Τον έβαλε στο Αγιο Όρος να τον προσέχει ο πνευματικός του, τον
πήγε σε κέντροαπεξάρτησης. κ.α. Στο τέλος, όμως, όταν γυρνούσε στην
Θεσσαλονίκη έπεφτε πάλι στη ηρωίνη. Χαθήκαμε για ένα διάστημα.
Βρεθήκαμε 3-4 μήνες μετά. Μου είπε ότι εντάχθηκε σε ομάδα
γονέων των οποίων τα παιδιά είναι στην ηρωίνη και ακολουθεί η οικογένεια
κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών. Μου είπε, λοιπόν, ότι ο
ηρωινομανής έχει πιθανότητες να σωθεί μόνο εάν φτάσει να νιώσει τον απόλυτο εξευτελισμό.
Μόνο εάν μέσα στο μυαλό του αντιληφθεί ότι κατρακύλησε στον πάτο
(κλεψιές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμοί, επαιτεία) έχει πιθανότητες να
αντιστραφεί η σκέψη του. Εάν όχι είναι χαμένος. Δεν ξέρω εάν αυτή η
προσέγγιση είναι η καλύτερη, αλλά προχθές που τον είδα ήταν μες την χαρά
καθώς έγινε παππούς από το παιδί αυτό. Αυτό σημαίνει ότι τον δέχθηκαν
ξανά στο σπίτι και ότι μάλλον έγινε η ποθούμενη αντιστροφή της σκέψης.
Συνδυάζοντας αυτά τα δυο γεγονότα θεωρώ ότι είχε δίκιο ο
συνάδελφος που χαρακτήρισε το ελληνικό πανεπιστήμιο ως
ηρωινομανή.Επομένως, η μόνη διέξοδος είναι ο απώτατος εξευτελισμός του.
Η απεργία, η
κατάληψη της πρυτανείας, η απαγόρευση σε μας και τους φοιτητές μας να
καθαρίσουμε τον χώρο που κάνουμε μάθημα, οδήγησε το Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο να καταστεί μια απέραντη χωματερή. Φτάσαμε
λοιπόν στον απώτατο εξευτελισμό;
Μάλλον όχι, εάν λάβουμε υπόψη ότι η σύγκλητος του πανεπιστημίουσυνεδριάζει επί δύο μήνες και δεν λαμβάνει αποφάσεις.
Μάλλον όχι, εάν λάβουμε υπόψη ότι οι καθηγητές του ιδρύματοςπαρακολουθούν απλά τα γεγονότα.
Μάλλον όχι, εάν
λάβουμευπόψη ότι οι φοιτητές του ιδρύματος συνεχίζουν την ζωής τους
κανονικά παρακολουθώντας μαθήματα σε χωματερές και διοργανώνοντας τα
γνωστάπάρτι.
Μάλλον όχι, εάν
λάβουμε υπόψη ότι μια δράκα ανθρώπων, συνδικαλιστών, κομματικών
εγκάθετων και ορισμένων αριστερών συνεχίσουν να εκφοβίζουν και να κρατούν
το ΑΠΘ στα χέρια τους σαν όμηρο.
Ποιος άραγε θα είναι ο απώτατος εξευτελισμός για το ΑΠΘ; Δεν
ξέρω. Μήπως πάμε για τον θάνατο; Δηλαδή, ένα πανεπιστήμιο που οργάνωσε ο
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, που δίδαξαν οι πλέον φωτισμένοι ακαδημαϊκοί
(Τριανταφυλλίδης, Ανδρόνικος, Κριαράς, Μάνεσης, Ευρυγένης, Ζολώτας κ.α.)
θα πεθάνει από τα σκουπίδια, φυσικά και πνευματικά;
* O κ. Νίκος Βαρσακέλης, αναπληρωτής Καθηγητής, ΑΠΘ
Όταν μου είπε αυτά τα λόγια, γυρνώντας στο σπίτι, μου ήλθε στο νου η ιστορία ενός κοντινού φίλου, του οποίου το παιδί έπεσε στην ηρωίνη. Τα πρώτα χρόνια έκανε υπεράνθρωπεςπροσπάθειες για να τραβήξει το παιδί. Τον έβαλε στο Αγιο Όρος να τον προσέχει ο πνευματικός του, τον πήγε σε κέντροαπεξάρτησης. κ.α. Στο τέλος, όμως, όταν γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη έπεφτε πάλι στη ηρωίνη. Χαθήκαμε για ένα διάστημα.
Βρεθήκαμε 3-4 μήνες μετά. Μου είπε ότι εντάχθηκε σε ομάδα γονέων των οποίων τα παιδιά είναι στην ηρωίνη και ακολουθεί η οικογένεια κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών. Μου είπε, λοιπόν, ότι ο ηρωινομανής έχει πιθανότητες να σωθεί μόνο εάν φτάσει να νιώσει τον απόλυτο εξευτελισμό. Μόνο εάν μέσα στο μυαλό του αντιληφθεί ότι κατρακύλησε στον πάτο (κλεψιές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμοί, επαιτεία) έχει πιθανότητες να αντιστραφεί η σκέψη του. Εάν όχι είναι χαμένος. Δεν ξέρω εάν αυτή η προσέγγιση είναι η καλύτερη, αλλά προχθές που τον είδα ήταν μες την χαρά καθώς έγινε παππούς από το παιδί αυτό. Αυτό σημαίνει ότι τον δέχθηκαν ξανά στο σπίτι και ότι μάλλον έγινε η ποθούμενη αντιστροφή της σκέψης.
Συνδυάζοντας αυτά τα δυο γεγονότα θεωρώ ότι είχε δίκιο ο συνάδελφος που χαρακτήρισε το ελληνικό πανεπιστήμιο ως ηρωινομανή.Επομένως, η μόνη διέξοδος είναι ο απώτατος εξευτελισμός του.
Η απεργία, η κατάληψη της πρυτανείας, η απαγόρευση σε μας και τους φοιτητές μας να καθαρίσουμε τον χώρο που κάνουμε μάθημα, οδήγησε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο να καταστεί μια απέραντη χωματερή. Φτάσαμε λοιπόν στον απώτατο εξευτελισμό;
Μάλλον όχι, εάν λάβουμε υπόψη ότι η σύγκλητος του πανεπιστημίουσυνεδριάζει επί δύο μήνες και δεν λαμβάνει αποφάσεις.
Μάλλον όχι, εάν λάβουμε υπόψη ότι οι καθηγητές του ιδρύματοςπαρακολουθούν απλά τα γεγονότα.
Μάλλον όχι, εάν λάβουμευπόψη ότι οι φοιτητές του ιδρύματος συνεχίζουν την ζωής τους κανονικά παρακολουθώντας μαθήματα σε χωματερές και διοργανώνοντας τα γνωστάπάρτι.
Μάλλον όχι, εάν λάβουμε υπόψη ότι μια δράκα ανθρώπων, συνδικαλιστών, κομματικών εγκάθετων και ορισμένων αριστερών συνεχίσουν να εκφοβίζουν και να κρατούν το ΑΠΘ στα χέρια τους σαν όμηρο.
Ποιος άραγε θα είναι ο απώτατος εξευτελισμός για το ΑΠΘ; Δεν ξέρω. Μήπως πάμε για τον θάνατο; Δηλαδή, ένα πανεπιστήμιο που οργάνωσε ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, που δίδαξαν οι πλέον φωτισμένοι ακαδημαϊκοί (Τριανταφυλλίδης, Ανδρόνικος, Κριαράς, Μάνεσης, Ευρυγένης, Ζολώτας κ.α.) θα πεθάνει από τα σκουπίδια, φυσικά και πνευματικά;
* O κ. Νίκος Βαρσακέλης, αναπληρωτής Καθηγητής, ΑΠΘ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου