Τα καλά και ... συμφέροντα.

Το τι είναι η πατρίδα νομίζω ότι όλοι το καταλαβαίνουμε.

Το τι σημαίνει να είναι η Ελλάδα πατρίδα σου, θαρρώ, ότι και αυτό το έχουμε εμπεδώσει.

Θέλω να πιστεύω, λοιπόν, ότι  είναι κοινός τόπος πως όταν η πατρίδα μας έχει ανάγκη πρέπει όλοι να είμαστε παρόντες.

Εδώ και τρία κοντά χρόνια θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχει γίνει αντιληπτό από όλους ότι η πατρίδα μας βρίσκεται στην έσχατη ανάγκη και μας χρειάζεται όλους να την βοηθήσουμε.

Αντί γι’ αυτή την σύμπνοια, την συμπόρευση και την εργώδη προσπάθεια όλων των Ελλήνων, για τη σωτηρία του τόπου μας, βλέπουμε να φουντώνουν, μέρα με την μέρα, συντεχνιακές απαιτήσεις, υπονομευτικές πρακτικές, συνδικαλιστικές κορώνες, επαναστατικές ιαχές και εμπρηστικές δηλώσεις ένθεν κακείθεν.

Στη πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολεμικής  πορείας της κοινωνίας μας, αντί ενωμένοι να κοιτάξουμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί, εμείς ερίζουμε, σαν τις τελευταίες Κατίνες, πάνω από τις κουρελιασμένες μπουγάδες.

Χωρισμένοι σε ακατανόητα στρατόπεδα, με λογής μαγικές λύσεις έκαστο, βάλουμε ο εις έναντι του άλλου ,σαν τους χειρότερους εχθρούς ,την ώρα που το σπίτι μας καίγεται.

Δίνοντας  προτεραιότητα στο αλληλοφάγωμα,  την κατάσβεση αυτή την αναβάλλουμε κινδυνεύοντας να βρεθούμε δίχως στέγη, δίχως τροφή, δίχως πατρίδα.

Σε κοινωνίες λογικές πρώτα θα συμμετείχαν όλοι στο σβήσιμο της φωτιάς και μετά θα έψαχναν να βρουν τον φταίχτη, τον προδότη, τον επίορκο, τον άπατρη.

Η συμμετοχή βέβαια αυτή απαιτεί θυσίες, κόπο, προσπάθεια, ακόμα και απώλεια σημαντικών αγαθών, τα οποία, δυστυχώς, αρκετοί ‘’ξύπνιοι’’ εκ των συμπολιτών μας αρνούνται να προσφέρουν ή να αποχωριστούν.

Είναι οι διάφοροι -οπουλοι του συνδικαλιστικού κινήματος που δεκαετίες έμαθαν να τρων να πίνουν και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Σε αγαστή συνεργασία με τα ‘’προοδευτικά’’ κόμματα αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή της κατάργησης κάθε μέτρου απαγκίστρωσης από την σοβιετικού τύπου κοινωνία που μας επέβαλαν οι μεταπολιτευτικοί πειραματισμοί με τα δανεικά της Ευρώπης.

Τώρα, που ήρθε η ώρα της πληρωμής, οι -οπουλοι αναθυμούνται την Αρκαδική καταγωγή τους και σηκώνουν το μπαϊράκι της επανάστασης εναντία σε όλους τους άλλους συμπολίτες τους, εξυπηρετώντας υμέτερες και αλλούτερες  τσέπες.

Αδιάφοροι για τις στρατιές των ανέργων, των αστέγων, των αυτοχείρων , της άλλης όχθης.

Αυτοί όρθιοι στο μετερίζι του υπέρ πάρτης αγώνα ετοιμάζονται να συγκρουστούν μέχρις εσχάτων αφήνοντας το φλεγόμενο σπίτι όλων μας να γίνει στάχτη.

Φταίνε  πιότερο οι πολιτικοί ;  Ναι.

Φταίνε οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες  ; Ναι.

Φταίνε οι φοροδιαφεύγοντες ;  Ναι

Φταίνε οι ξένοι ;  Ναι.

Τούτη, όμως, δεν είναι η ώρα της επίρριψης ευθυνών.

Είναι η ώρα της κοινής προσπάθειας για κατάσβεση  και, δυστυχώς, άλλη μια ευθύνη των πολιτικών είναι ότι δεν έκαναν εξ αρχής  κατανοητό αυτό το πράγμα στους πολίτες.

Γιατί αν πιαστούμε να βρούμε ποιος φταίει, τότε ,συγχωρέστε με αδέλφια επί των επάλξεων, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης είναι το δικό σας.

Εσείς τόσα χρόνια σε αγαστή συνεργασία με το κόμμα των  πράσινων φούμαρων και των τεράστιων δανείων αποκοιμίζατε τον κοσμάκη ότι η αλλαγή ήδη συντελείται  και σε λίγο θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια.

Εσείς, και τα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, κουκουλώνατε τα οικονομικά και κοινωνικά χάλια, προβάλλοντας μια εικονική πραγματικότητα, που εύκολα κατάπινε το άηθες πόπολο μαζί με ολίγη από πλαστική ευημερία και ευρωπαϊκό κοπανιστό αέρα.

Αφήστε λοιπόν τις τσιριμόνιες και τις αρκαδικές λεβεντιές.

Υποστείλατε το μπαϊράκι της εξέγερσης και ανασκουμπωθείτε, μαζί με τους πολίτες της εργασίας, να συνδράμετε το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης του τόπου από το σκορποχώρι που το καταντήσατε εσείς και οι πελάζοντες όμοιοι σας.

Αυτό εφ’ όσον δεν θέλετε η ιστορία να σας κατατάξει στην χορεία των εφιαλτών  και τα παιδιά σας να φέρουν το στίγμα των εθνικά απαραδέκτων γονιών.