ΣΤΑΘΜΙΣΤΗΣ - ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Το αρτιότερο έργο -κατά τους μελετητές- της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, ο Οιδίποδας Τύραννος, ανέβηκε χθες βράδυ ενώπιον του... θεατρόφιλου κοινού της Θεσσαλονίκης, για δεύτερη φορά φέτος το καλοκαίρι. Ο απόηχος της πρώτης παρουσίασης στις αρχές Ιουλίου, οδήγησε χιλιάδες Θεσσαλονικείς στο να ανηφορίσουν στο Θέατρο Δάσους και να απολαύσουν ιδίοις όμμασι τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών Αιμίλιου Χειλάκη (Οιδίποδας) και Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (Τειρεσίας – Ιοκάστη – βοσκός). Της Αντιγόνης Ζυμπερδίκα Τη μοίρα του ανθρώπου και την αδυναμία του καθενός να ξεφύγει από αυτή πραγματεύεται η σοφόκλεια τραγωδία. Η Θήβα ταλανίζεται από ένα φοβερό λοιμό και ο βασιλιάς της Οιδίποδας ζητάει από το μάντη Τειρεσία ένα χρησμό για να τον αντιμετωπίσει. Η πόλη θα καταφέρει να σωθεί μόνο αν τιμωρηθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά Λάιου. Ο Τειρεσίας καταδεικνύει ευθέως τον Οιδίποδα ως δολοφόνο και το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγ

     Εταιρεία έχουν σκαρώσει τα τρία αστέρια των ΜΜΕ και του δημόσιου βίου με σκοπό την εκμετάλλευση διαφόρων φιλέτων που θα βγουν στο σφυρί από το χρεοκοπημένο κράτος που σε μεγάλο βαθμό έβαλαν το χεράκι τους για να μας φέρουν ως εδώ. Να λοιπόν πως ξεπληρώνονται οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι καλοθελητές δήθεν αντικειμενικοί δημοσιογράφοι που ξέρουν να οδηγούν τα πρόβατα στο κατάλληλο κομματικό μαντρί.

Για εμάς τους απλούς πολίτες, που μάθαμε να δουλεύουμε σκληρά   για να ζήσουμε και να πληρώνουμε αγόγγυστα όλες τις υποχρεώσεις μας,   αποτελούν μέγα μυστήριο οι χειρισμοί των κυβερνήσεων στα χρόνια της κρίσης. Πόσους μήνες, τώρα, μας έχουν ζαλίσει για τα μέτρα των 11-12 δις, όταν από   την άλλη υπάρχουν ανείσπρακτα 20 δις φορολογικά πρόστιμα και δεν ξέρω πόσες δεκάδες ακόμα δις βεβαιωμένοι φόροι. Δικαιολογημένα λοιπόν αναρωτιέμαι : Αν είχα 50 – 100 ανθρώπους που μου χρωστούσαν, εγώ θα υπέβαλλα την οικογένεια μου κι εμένα   σε φρικτή στέρηση και περικοπές, αντί να πάω να εισπράξω τα χρωστούμενα ; Και να υποθέσουμε ότι οι κυβερνήσεις είναι παραλογισμένες και τα έχουν χαμένα. Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός ,που πληρώνεται αδρά από το ΓΛΚ γι’ αυτή τη δουλειά, δεν θα έπρεπε να φροντίσει να εισπράξει τα πρόστιμα και τους φόρους που εκκρεμούν ; Ας δούμε όμως ποιος είναι αυτός ο περίφημος   φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Επισκεφτείτε μια ΔΟΥ της αρεσκείας σας.

Την εποχή που τα εγχώρια μέσα αποκαλούσαν την Ελλάδα ψωροκώσταινα, το μακρινό ’60, οι μισθοί των ΔΥ αναφερόντουσαν από τους ίδιους ως τρεις κι εξήντα. Με την αυγή του 2000 και κυρίως μετά την ένταξη στην ΟΝΕ οι μισθοί πήραν την ανηφόρα, σε προκλητικό μερικές φορές βαθμό, και οι ΔΥ κατέστησαν οι όλβιοι των μισθωτών, αν όχι απάντων των εργαζομένων. Από το ’10 άρχισαν οι περικοπές. Όσο παρανοϊκά και αλλοπρόσαλλα αυξήθηκαν, άλλο τόσο αψυχολόγητα κατρακύλησαν. Παρά ταύτα για μια πολλή μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας η απασχόληση στο δημόσιο φαντάζει αρκούντως ελκυστική. Θες η βεβαιότητα της μονιμότητας. Θες η light μορφή εργασίας. Θες η πατροπαράδοτη λούφα και παραλλαγή. Θες η δυνατότητα ανακλητής απασχόλησης. Όλα αυτά, για ορισμένους τύπους συμπολιτών μας, λειτουργούν άκρως δελεαστικά. Είναι συμπολίτες και πολίτες με μόνιμη σημαία ευκαιρίας. Πως τα όρνια μόλις οσμιστούν πτώμα ορμούν να το κατασπαράξουν ; Έτσι κι αυτοί καραδοκούν την ευκαιρία να πιαστο

καταχωρήθηκε στις 27.08.2012 στο newsit από τον Ν. Ευαγγελάτο   16   40 Η στάση της Μέρκελ προς τον Α. Σαμαρά προφανώς αποτιμάται θετικά. Αν συνυπολογίσουμε και αυτά που είπε η γερμανίδα καγκελάριος στη συνέντευξη που παραχώρησε λίγες ώρες μετά τη συνάντηση της με τον έλληνα πρωθυπουργό όπου ζήτησε να σταματήσουν οι αρνητικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας καθίσταται σαφές ότι πρόσκαιρα ένα μικρό μέρος του αρνητικού κλίματος έχει αντιστραφεί. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι λύθηκε το ελληνικό πρόβλημα. Θα πρέπει να ληφθούν όλα τα επώδυνα μέτρα ,να κάνουμε και νέες θυσίες για να μην πάνε χαμένες οι προηγούμενες. Όμως φάνηκε ότι δεν μας έχουν ξεγράψει. Όπως φάνηκε και κάτι άλλο. Η μεγάλη ζημιά που έκανε στη χώρα η τακτική που ακολούθησε ο Γ. Παπανδρέου. Ο πρώην πρωθυπουργός επί 2 χρόνια έλεγε σε ευρωπαίους και αμερικάνους πόσο άθλια είναι η κατάστασ

Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Έλεγαν οι σοφοί προγονοί μας θέλοντας να τονίσουν την αυτενέργεια του κάθε ατόμου ως σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας του. Μαζί με τους υπόλοιπους θεούς, φαντάζομαι, και η Αθηνά θα συνέβαλε στην επιλογή της Χίου να της χαρίσει τον σκίνο της μαστίχας, όπως χάρισε στην Αθήνα την ελιά την τιμημένη. Ανίκανοι σήμερα, ως απόγονοι των αρχαίων που θέλουμε να καμαρώνουμε, να διατηρήσουμε όσα μας κληροδότησαν, αφήσαμε το απαράμιλλο αυτό δώρο στο έλεος των ανέμων και της φωτιάς. Έχετε ποτέ αναλογιστεί αν ήσαν άλλοι λαοί στη δική μας προνομιούχο κατάσταση,   να κατέχουν την αποκλειστικότητα ενός τέτοιου ανεκτίμητου προϊόντος, τι θέση θα είχε σήμερα στην παγκόσμια αγορά αξιών ; Φαντάζεστε την Αμερική, την Αγγλία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Γερμανία να έχουν τέτοια αποκλειστικότητα τι πανηγύρι θα έκαναν στις αγορές ; Όμως εμείς, που απλόχερα ευνοηθήκαμε από την φύση, το παραδώσαμε στα χέρια ανικάνων πολιτικών και κρατικών λειτουργ

Θέλω να το πω αλλά φοβάμαι να μην διαψευστώ. Βλέπετε έχουν δει τόσα τα μάτια μας που έχουμε φοβηθεί ακόμα και την σκιά   μας. Η κυβέρνηση αυτή και προσωπικά ο κ. Πρωθυπουργός   δείχνουν να έχουν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους και να προσπαθούν να βάλουν μια τάξη στο απόλυτο χάος που επικρατούσε μέχρι σήμερα. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν κάποια σημάδια, που το έμπειρο μάτι κάποιων ‘’ειδικών’’ τα ερμηνεύει σαν σοβαρή προσπάθεια να πάει επιτέλους η χώρα μπροστά.                                                                Να   απαγκιστρωθεί από τα πλοκάμια της οπισθοδρόμησης, της στασιμότητας και της απαξίας, που μας είχαν τοποθετήσει μέχρι σήμερα οι ‘’προοδευτικές’’ κυβερνήσεις που στήριζε ο αποπροσανατολισμένος λαός. Η κυβέρνηση, λοιπόν εν μέσω θέρους, προσπαθεί να ταχτοποιήσει κάποια ζητήματα, που χρονίζουν για τον περιβόητο, πάντα, φόβο του πολιτικού κόστους. Εν μέσω θέρους επαναλαμβάνω. Διότι άμα   μπει το φθινόπωρο και επιστρέψουν οι επαγγελματίες της καταστρο

Ένας από τους πολλούς νεολογισμούς, που ήρθε και εγκαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια στην καθημερινότητα   μας, είναι και αυτός του πολιτικού κόστους. Με τον όρο πολιτικό κόστος, οι περί την εξουσία τυρβάζοντες, εννοούν τον πολίτικο αντίκτυπο που θα έχουν οι πράξεις τους και οι αντιδράσεις που θα προξενήσουν στην κοινωνία, με αποτέλεσμα την μείωση της αποδοχής του κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Το πολιτικό κόστος, λοιπόν, είχαμε την πολυτέλεια να το συζητάμε και να κάνουν εμβριθείς αναλύσεις, οι ειδικοί, τις παλιές καλές εποχές. Τότε που έρεε   άφθονο το χρήμα και εμείς εδώ ομφαλοσκοπούσαμε και   ψάχναμε κατιτί να σπάσουμε την ανία μας. Σήμερα με την χώρα κατεστραμμένη. Τους    μισούς και βαλε νέους στην ανεργία. Με   δεκάδες χιλιάδες άστεγους.   Με   σχολεία, νοσοκομεία,   ΑΕΙ και ΤΕΙ υπό κατάργηση,   έχουν ακόμα το θράσος να μιλούν για πολιτικό κόστος ; Και να πω οι πολιτικοί ,άντε. είναι η δουλειά τους, να κοροϊδεύουν το κοσμάκη και να κοιτούν την εξασφάλ

  Οι μεγάλες τράπεζες και οι πολιτικές παρατάξεις την θεωρούν δεδομένη αναφέρει η ιταλική εφημερίδα ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  14:48 απο ΤΟ ΒΗΜΑ.     Ρώμη, Ιταλία «Στη Γερμανία ετοιμάζονται να πουν αντίο στην Αθήνα [...] οι μεγάλες τράπεζες και οι πολιτικές παρατάξεις θεωρούν δεδομένη την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ», σύμφωνα με δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica την Τρίτη. Όπως αναφέρεται σε ανταπόκριση της εφημερίδας από το Βερολίνο, «ο γερμανικός πολιτικός χώρος αφήνει να εννοηθεί ότι θεωρεί την Ελλάδα ήδη χαμένη και ζητεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να υπερασπισθεί το ευρώ βάσει της άποψης της Bundesbank, όχι αγοράζοντας τα ομόλογα των ασθενέστερων χωρών». «Στα παρασκήνια οι μεγάλες τράπεζες τα έχουν ετοιμάσει όλα. Έχουν ήδη αρχίσει να επεξεργάζονται τα σενάρια για τους επόμενους 12 ή και 18 μήνες», γράφει η εφημερίδα, με αναφορά και σε γερμανικά δημοσιεύματα. Στο δημοσίευμ

                                     πριν και μετά Η χώρα κατεστραμμένη. Η κοινωνία διαλυμένη. Μια βαριά απογοήτευση έχει καταλάβει τους Έλληνες πέρα ως πέρα. Τρανή απόδειξη ο καταποντισμός της χώρας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό που, για τις άλλες χώρες του κόσμου, ήταν μια γιορτή για μας αποδείχτηκε ένα μαρτύριο. Στα χείλη όλων των Ελλήνων αθλητών   βρισκόταν, διαρκώς, η λέξη κρίση. Όταν η καρδιά σου είναι μαύρη, με τι κουράγιο να αγωνιστείς και να διαπρέψεις ; Τώρα, βέβαια, θα μου πείτε, σε κρίση βρίσκεται όλος ο κόσμος. Σε κρίση βρίσκονται η Ιταλία και η Ισπανία που σάρωσαν σε μετάλλια. Σε κρίση, μόνιμη, επισιτιστική και οικονομική βρίσκονται οι Αφρικανικές χώρες που πρώτευσαν από τους δρόμους μέχρι και στον ακοντισμό. Τέλος δεν νομίζω η Τζαμάικα, που σαγήνευσε τα πλήθη, να βρίσκεται σε υψηλότερη θέση,   στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη, από την Ελλάδα. Η αιτία, λοιπόν, της δικής μας μαυρίλας δεν είναι η οικονομική δυσχέρεια που διανύουμε.