Το ρεμπελιό των ποπολάρων

Η χώρα μας, η Ευρώπη κι ο κόσμος όλος βρίσκεται σε ένα πολύ καθοριστικό σταυροδρόμι.

Είναι η εποχή που το παλιό ψυχορραγεί, να πεθάνει, από τη μια, και το νέο να κυοφορείται χωρίς να έχει ακόμα γεννηθεί, από την άλλη.

Το παλιό το ζήσαμε και λίγο πολύ όλοι το ξέρουμε.

Έφερε τις τεχνολογικές εξελίξεις και τα επιστημονικά επιτεύγματα.

Διευκόλυνε και επιμήκυνε την ζωή των ανθρώπων.

Συντόμευσε τις αποστάσεις που τους χώριζαν.

Βελτίωσε τις επικοινωνίες τους.

Αναβάθμισε την ποιότητα της ζωής τους.

Αυτά όλα μέσα σε σχεδόν μισό αιώνα.

Αυτά όλα όσον αφορά σε εμάς, εδώ, στη Δύση.

Γιατί αν δείτε την Αφρική και πολύ μεγάλο κομμάτι της Ασίας και την Λατινική Αμερική τα πράγματα είναι πολύ, πολύ  διαφορετικά.

Πέρα από το γεγονός ότι και σε αυτή ακόμα τη Δύση οι κοινωνικές ανισότητες είναι σημαντικές και ευδιάκριτες.

Αν το νέο, λοιπόν, που έρχεται είναι η μετακίνηση των πεινασμένων, παρατημένων και βάναυσα εκμεταλλευόμενων μαζών του νοτίου ημισφαιρίου προς τον χορτάτο, και συγκριτικά ευημερούντα, βορρά τότε ποια θα είναι τα αποτελέσματα ;

Ήδη γινόμαστε, καθημερινά, μάρτυρες, στην ίδια μας την πατρίδα, τέτοιων περιστατικών με τους εκατομμύρια λαθρομετανάστες, που συρρέουν από παντού ψάχνοντας μια ευκαιρία επιβίωσης.

Ήδη διαπιστώνουμε, με τα ίδια μας τα μάτια, την αδυναμία των διοικούντων να δώσουν λύση στο πρόβλημα.

Και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι να βρουν μια διέξοδο στο έντονο πρόβλημα τους και οι δική μας κοινωνία να μην υποστεί τις συνέπειες των χιλιάδων δυσεπίλυτων προβλημάτων που προκύπτουν από μια τέτοια ογκώδη μετακίνηση.

Δεν λέω ότι τέτοια προβλήματα έχουν εύκολες λύσεις ούτε ότι τις έχω  στο τσεπάκι μου.

Αυτό που ξέρω είναι ότι για τις λύσεις πάντα χρειάζονται συνεργασίες.

Το πολιτικό μας σύστημα, χρόνια τώρα, ψάχνει κάθε φορά να ξανά-ανακαλύψει τον τροχό.

Τρία  τινά πρέπει να συμβαίνουν.

Η είναι εντελώς ανίκανοι και απροσάρμοστοι.

Η έχουν το νου τους στην ρεμούλα και στην αποκόμιση αποθησαυρισμού.

Η επειδή έχουν τη φωλιά τους λερωμένη με μίζες και αρπαχτές δεν έχουν τα μούτρα να συνεργαστούν και να διαπραγματευτούν με τους εταίρους μας.

Αν για την όποια δουλειά αυτοί έχουν τσεπώσει εκατομμύρια πώς να απαιτήσουν από τον άλλον, που τους έβαλε στη  τσέπη το φακελάκι, να δώσει λύση σε προβλήματα που  τους δωροδόκησε για να τα κουκουλώσουν;

Γι’ αυτό και χρονίζουν τα πάντα στον τόπο μας και φως δεν βλέπουμε.

Υπάρχει αυτό το σύστημα που περιλαμβάνει στους κόλπους του πολιτικούς, κρατικούς λειτουργούς, κρατικούς συνδικαλιστές, επιχειρηματίες, επαγγελματίες, εργολάβους, ΜΜΕ και άλλους καλοθελητές, που ζουν απομυζώντας το δημόσιο χρήμα.

Είναι μια ανάλογη ανισότητα σαν κι αυτή που ο πλούσιος και χορτάτος βορράς ζει σε βάρος του φτωχού και πεινασμένου νότου. Η κραταιά Δύση σε βάρος της λιπόσαρκης Ανατολής.

Οι ανισότητες όμως αυτές και τα ανήθικα οφέλη δεν μπορούν να συνεχίζονται επ’ άπειρον.

Κάποια στιγμή πρέπει να μπει μια τάξη.

Κι αυτή η στιγμή είναι τώρα. Σήμερα.

Οι αδικημένοι, πεινασμένοι και καταφρονεμένοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν την κατάσταση και αντιδρούν κινούμενοι πλάι στους ευημερούντες και χορτάτους.

Οι προθέσεις τους, για την ώρα, ένα πιάτο φαί, μια δουλειά, ένα κάτι, από το τίποτα.

Στο μέλλον ποιος μπορεί να μας βεβαιώσει, αν δεν τους ικανοποιήσουμε, ποια θα είναι η αντίδραση τους;

Έτσι και με τους ευνοημένους του συστήματος.

Ήρθε η ώρα που αφού έφαγαν, τώρα, πρέπει να μοιραστούν μέρος από το παράνομο έχει τους με αυτούς που ήταν όλα τα χρόνια στην απ’ έξω.

Αλλιώς δεν θα τους σώσουν, όπως είπε και μια κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, ούτε οι βίλες με τους ψηλούς μαντρότοιχους και τις περίτεχνες περιφράξεις, ούτε οι φρουροί, ούτε τα κότερα, ούτε τα ελικόπτερα και τα  Lear jet.

Άμα ξεσπάσει το ρεμπελιό των ποπολάρων, είτε με την μορφή λαθρομεταναστών, είτε με την μορφή εξαθλιωμένων ημεδαπών, που γυαλίζει το μάτι τους από την πείνα και την αδικία, τότε δεν υπάρχει κάτι να το αντικόψει.

Μετανοείτε, λοιπόν, γιατί πλησιάζει η ώρα.

Η νέα κυβέρνηση πρέπει με πολλή προσοχή να σκύψει πάνω στα προβλήματα των κοινωνικά αδικημένων και να δώσει λύσεις.

Φτάνει με τις επιδοτήσεις των κομμάτων.

Φτάνει με το χάιδεμα των πελατών - ψηφοφόρων.

Φτάνει με αυτούς που αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις, που τους κατονόμασε ο νέος ΥΠΟΙΚ, πριν ακόμη πάρει την εντολή, για να εξακολουθούν να ζουν σε βάρος ημών των υπολοίπων.

Ο πρωθυπουργός και όσοι στέκουν γύρω του θα πρέπει να πραγματοποιήσουν το όραμα του Κώστα Καραμανλή για επανίδρυση του κράτους.

Μια επανίδρυση του κράτους που θα αποκαταστήσει την τάξη και το δίκαιο.

Που θα εξαφανίσει τα παράσιτα και θα δώσει ψωμί και δουλειά σε όλο τον κοσμάκη.

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.

Αυτή είναι η δική μας αχίλλειος πτέρνα.

Όσο αφήνουμε το κράτος σε μια παλαιολιθική κατάσταση, με τα ντοσιέ με την φακαρολα και την υπογραφή με την σφραγίδα του προϊσταμένου, ο κίνδυνος των καταστροφικών εξελίξεων παραμονεύει στην επόμενη στροφή.

Ας υπερβούν τον πολιτικάντη εαυτό τους και ας φερθούν σαν γνήσιοι Έλληνες πατριώτες.

Τι χρεία έχετε των κουκιών των ολίγων ευνοημένων όταν θα έχετε την πλατιά συμπαράσταση των λαϊκών μαζών στο πλευρό σας;

Σπεύσατε !

Οι ώρες λιγοστεύουν και οι ταχύτητες των εξελίξεων είναι πολύ μεγάλες.