Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μυστική πύλη στο Μάτσου Πίτσου
Σημαντική ανακάλυψη Γάλλων αρχαιολόγων, που
επεκτείνουν τις έρευνες τους στην αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου των Ίνκας.
Τι προσδοκούν να βρουν
Θάλαμοι γεμάτοι χρυσό και αρχαίοι θησαυροί των Ίνκας έρχονται στην επιφάνεια. Αλήθεια ή σενάριο ταινίας του Ιντιάνα Τζόουνς;
Όπως όλα δείχνουν, οι αρχαιολόγοι που ερευνούν νυχθημερόν
στην πόλη Μάτσου Πίτσου στο Περού, είναι έτοιμοι να βρεθούν μπροστά σε
μια ιστορική ανακάλυψη. Οι ηλεκτρομαγνητικές έρευνες έχουν τον πρώτο
λόγο, καθώς εντόπισαν ένα ανεξερεύνητο "καταφύγιο" στην καρδιά της
αρχαίας πόλης.
Η ανακάλυψη για την ώρα χρεώνεται στο Γάλλο μηχανικό Νταβίντ Κρεσπί, ο οποίος πρώτος το 2010 εντόπισε την παρουσία της κρύπτης και την "πόρτα" που οδηγεί σε αυτή. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για μια σφραγισμένη από τους Ίνκας, πύλη.
Τον Απρίλιο του 2012, μία σειρά από ηλεκτρομαγνητικές έρευνες όχι μόνο επιβεβαίωσαν την ύπαρξη υπόγειου χώρου, αλλά την ύπαρξη πολλαπλών θαλάμων, καθώς και μιας σκάλας που οδηγεί σε μεγάλες ποσότητες χρυσού και ασημιού. Τουλάχιστον μέχρι να επιβεβαιωθούν.
Ο επίσης Γάλλος αρχαιολόγος Τιερί Ζαμέν ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα: Την αποσφράγιση της πύλης που παραμένει κλειστή πάνω από πέντε αιώνες. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να πάρει το πράσινο φως από την κυβέρνηση της χώρας.
Ο ίδιος, έχει ήδη υποβάλλει επίσημη αίτηση έρευνας στις αρμόδιες αρχές του Περού και περιμένει την πολυπόθητη έγκριση που θα ρίξει φως στο μυστήριο υπόγειο κόσμο των Ίνκας.
Η "ομιχλώδης" ιστορία του Μάτσου Πίτσου
Το Μάτσου Πίτσου (στη γλώσσα Κέτσουα σημαίνει "αρχαίο βουνό"), βρίσκεται σε υψόμετρο 2430 μέτρων στις περουβιανές Άνδεις.
Χτίστηκε το 1460 και λειτουργούσε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, ως λατρευτικό κέντρο και ως θερινό ανάκτορο των βασιλέων.
Για πολλούς, αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών κατακτητών, λόγω της δυσπρόσιτης θέσης του. Παρόλο που οι ακραίες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής κατάκτησης.
Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα γνωστός και σαν Μάνκο Καπάκ ο Β’ ξεκίνησε τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές (1529), γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα, εκείνη την εποχή στη πόλη διαδόθηκε μια θανατηφόρα μεταδοτική ασθένεια.
Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη, που ταυτίζεται με τη γενέτειρα των Ίνκας στη μυθολογία τους (Τάμπου-Τόκο), και κανένας δεν ξαναπάτησε το πόδι του εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγο Χίραμ Μπίνγκαμ.
Το Μάτσου Πίτσου κηρύχθηκε ως περουβιανό ιστορικό άδυτο το 1981 από τη κυβέρνηση του Περού και από την ΟΥΝΕΣΚΟ (UNESCO) ως Περιοχή Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1983. Είναι επίσης ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007.
Πηγή: heritagedaily.com
Η ανακάλυψη για την ώρα χρεώνεται στο Γάλλο μηχανικό Νταβίντ Κρεσπί, ο οποίος πρώτος το 2010 εντόπισε την παρουσία της κρύπτης και την "πόρτα" που οδηγεί σε αυτή. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για μια σφραγισμένη από τους Ίνκας, πύλη.
Τον Απρίλιο του 2012, μία σειρά από ηλεκτρομαγνητικές έρευνες όχι μόνο επιβεβαίωσαν την ύπαρξη υπόγειου χώρου, αλλά την ύπαρξη πολλαπλών θαλάμων, καθώς και μιας σκάλας που οδηγεί σε μεγάλες ποσότητες χρυσού και ασημιού. Τουλάχιστον μέχρι να επιβεβαιωθούν.
Ο επίσης Γάλλος αρχαιολόγος Τιερί Ζαμέν ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα: Την αποσφράγιση της πύλης που παραμένει κλειστή πάνω από πέντε αιώνες. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να πάρει το πράσινο φως από την κυβέρνηση της χώρας.
Ο ίδιος, έχει ήδη υποβάλλει επίσημη αίτηση έρευνας στις αρμόδιες αρχές του Περού και περιμένει την πολυπόθητη έγκριση που θα ρίξει φως στο μυστήριο υπόγειο κόσμο των Ίνκας.
Η "ομιχλώδης" ιστορία του Μάτσου Πίτσου
Το Μάτσου Πίτσου (στη γλώσσα Κέτσουα σημαίνει "αρχαίο βουνό"), βρίσκεται σε υψόμετρο 2430 μέτρων στις περουβιανές Άνδεις.
Χτίστηκε το 1460 και λειτουργούσε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, ως λατρευτικό κέντρο και ως θερινό ανάκτορο των βασιλέων.
Για πολλούς, αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών κατακτητών, λόγω της δυσπρόσιτης θέσης του. Παρόλο που οι ακραίες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής κατάκτησης.
Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα γνωστός και σαν Μάνκο Καπάκ ο Β’ ξεκίνησε τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές (1529), γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα, εκείνη την εποχή στη πόλη διαδόθηκε μια θανατηφόρα μεταδοτική ασθένεια.
Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη, που ταυτίζεται με τη γενέτειρα των Ίνκας στη μυθολογία τους (Τάμπου-Τόκο), και κανένας δεν ξαναπάτησε το πόδι του εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγο Χίραμ Μπίνγκαμ.
Το Μάτσου Πίτσου κηρύχθηκε ως περουβιανό ιστορικό άδυτο το 1981 από τη κυβέρνηση του Περού και από την ΟΥΝΕΣΚΟ (UNESCO) ως Περιοχή Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1983. Είναι επίσης ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007.
Πηγή: heritagedaily.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου