Φοροδιαφυγή, δημόσια διοίκηση και κρατικές δαπάνες.

Στη μακρόχρονη πορεία μου ως επιχειρηματίας,  χρειάστηκα κάποτε μια πληροφορία από το υπουργείο παιδείας.

Ένα ολόκληρο μήνα χαράμισα σε τηλεφωνήματα ,επί τόπου επισκέψεις , ραντεβού και κατ’ ιδίαν συναντήσεις με διάφορα στελέχη και άκρη τελικά δεν βρήκα σας ομολογώ.

Ώσπου μια μέρα, από τύχη, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από το εμπορικό γραφείο της Γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα. Μια απλή διοικητική υπάλληλος του γραφείου πήρε να με ρωτήσει αν με ενδιαφέρουν τα προϊόντα κάποιων γαλλικών εργοστασίων. Στην διάρκεια της  ολιγόλεπτης συζήτησης που κάναμε, εντελώς απλά και  απέριττα, η κοπέλα μου έδωσε την πληροφορία που μάταια αναζητούσα επί ένα μήνα χωρίς αποτέλεσμα. Όταν τη ρώτησα την πηγή της ενημέρωσης της μου είπε εντελώς φυσιολογικά : ‘’μα από το υπουργείο εξωτερικών της Γαλλίας που ανήκουμε διοικητικά’’.

Ποιο ήταν δε το φοβερό κρατικό μυστικό που ζητούσα να μάθω και οι διάφοροι διοικητικοί παράγοντες και κρατικοί λειτουργοί κρατούσαν σαν επτασφράγιστο μυστικό ;

Τον αριθμό των παιδιών στις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Η γραμματέας του γραφείου μου έδωσε τον ακριβή αριθμό όλων των βαθμίδων της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και της ιδιωτικής την όποια ούτε εγώ είχα σκεφτεί να αναζητήσω στην έρευνα μου.

Με την μικρή αυτή προσωπική ιστορία θέλω απλά να καταδείξω την αβυσσαλέα διαφορά στον τρόπο λειτουργιάς της ελληνικής  δημόσιας διοίκησης, της ελληνικής επιχειρηματικότητας,  από τη μια πλευρά και της ευρωπαϊκής από την άλλη.

Από τη μια η απόλυτη οργάνωση και απόλυτη  εξυπηρέτηση και από την άλλη το απόλυτο χάος, η απόλυτη συσκότιση, η απόλυτη αδιαφορία.

Το γεγονός ότι εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα επιχειρηματικότητα και να λειτουργεί η αγορά οφείλεται αποκλειστικά στην φιλοτιμία των ελλήνων επιχειρηματιών, στις άοκνες και υπεράνθρωπες προσπάθειες τους, στο πολυμήχανο του χαρακτήρα τους και στο πείσμα τους να διατηρήσουν την επιχείρηση τους σε πείσμα όλων των αντίξοων συνθηκών.

Από την άλλη πλευρά έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος ανοργάνωτο, κακοδιαχειριζόμενο, αντιπαραγωγικό, ευρωβόρο,  ανίκανο και αναποτελεσματικό.

Ένα κράτος που αποτελεί μόνιμα τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, εξέλιξης,  απλούστευσης, μεταρρύθμισης και εκμοντερνισμού.

Πατροπαράδοτα γραφειοκρατικό και αντίπαλο στην επιχειρηματικότητα, την οποία  αντιμετώπιζε πάντοτε με καχυποψία, χρησιμοποιώντας την άκρως συμφεροντολογικά μόνο ως πηγή άντλησης  παράλογων και εξωφρενικών εσόδων επισήμων και ανεπισήμων.

Η χρησιμοποίηση ήταν διττής φύσεως. Η πιο απλή και άμεση ήταν η πολλαπλή,  άνιση,  άδικη και εξοντωτική φορολόγηση. Η πιο σύνθετη και έμμεση χρησιμοποίηση ήταν οι  κρατικές δαπάνες με την μορφή κρατικών προμηθειών, εξοπλισμών, τεχνικών έργων και άλλων δραστηριοτήτων.

Και στις δυο περιπτώσεις με την νοοτροπία της υπερκείμενης βούλησης το κράτος- αφέντης κατάφερνε να παγιδεύει τους επιχειρηματίες με λογής νομικά τερτίπια και περίπλοκες φορολογικές διατάξεις, τα οποία ,συνήθως, εμφανιζόντουσαν μέσα στο δεύτερο εξάμηνο και, βέβαια, είχαν πάντα αναδρομική ισχύ.

Με τέτοιο καθεστώς είναι αδύνατο να λειτουργήσει μια επιχείρηση με νόμιμο και διαφανή τρόπο.

Για το λόγο αυτό και δημιουργήθηκαν οι ‘’εθνικοί προμηθευτές’’ , οι ‘’εθνικοί κατασκευαστές’’, οι ‘’εθνικοί ενοικιαστές’’, τα ‘’φορολογικά φακελάκια’’ , οι μίζες, το μαύρο χρήμα, οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, οι απευθείας αναθέσεις, η αδιαφάνεια, οι ημέτεροι, οι νταβατζήδες, οι αεριτζήδες, οι  μεσάζοντες και πλήθος άλλων παθογενειών του συστήματος ων ουκ έστι αριθμός .

Με μια λέξη φοροδιαφυγή.

Η φοροδιαφυγή έχει δυο πρόσωπα όσο κι αν θέλουν να την εμφανίζουν με ένα.

Η κρατική εξουσία λέγοντας φοροδιαφυγή δείχνει πάντα την επιχειρηματικότητα.

Εξ όσων όμως σας ανέφερα καταλαβαίνετε ότι η άλλη πλευρά δεν είναι μόνο ότι φοροδιαφεύγει το μαύρο χρήμα που έχει εισπράξει, αλλά αποσιωπά και αποκρύπτει και τον χρηματισμό και την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος με τις αδιαφανείς και ‘’στοχευμένες’’ δαπάνες.

Το σύστημα έμαθε αιώνες να τρέφεται με αυτό τον τρόπο, να συντηρείται, να αναπτύσσεται με παράνομο και ανορθόδοξο τρόπο,  αδιαφορώντας πλήρως για την ορθή οδό, την δίκαια φορολόγηση, τις τεχνολογικές εξελίξεις που θα συνέδραμαν, την συνεργασία με τους φορείς της επιχειρηματικότητας που πρότειναν λύσεις και θέσεις.

Έτσι φτάσαμε σήμερα να γίνουμε μαλλιά κουβάρια γιατί μια υπουργός οικονομικών από τη Γαλλία ( τι σύμπτωση) παρείχε μια βοήθεια στην παραπαίουσα πατρίδα για να ενισχύσει τα εξαθλιωμένα οικονομικά της.

Αντί να πάρουμε όμως τη βοήθεια και να ενισχυθούμε οικονομικά, εμείς προτιμήσαμε, για άλλη μια φορά, να μετατρέψουμε την απλή αυτή χειρονομία σε τραγωδία, με άγγελους και εξάγγελους, με χορικά και εξάρχοντες και παραστάσεις για το κοινό στο κοίλον, που αμέριμνο τρώει τα σπόρια του και φτύνει τα τσόφλια στο σβέρκο του μπροστινού.

Ο λόγος πολύ απλός.

Μα αν συλληφθεί η φοροδιαφυγή πως θα δουλεύει μετά το σύστημα.