«Είναι η οικονομία, ανόητε...»

           

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης


Η φράση-σλόγκαν που χρησιμοποίησε ο Μπιλ Κλίντον στην προεκλογική του εκστρατεία το 1992 «Είναι η οικονομία, ανόητε» επαναλήφθηκε αρκετές φορές τελευταία, αλλά καμιά με την πραγματική έννοια και κυρίως δεν είχε αποδέκτες αυτούς που θα έπρεπε.
Την είπε ο Β. Σόιμπλε, παρουσία του Αλ. Τσίπρα στο Νταβός παραφράζοντάς την πως «είναι η εφαρμογή του προγράμματος, ανόητε». Χωρίς να αντιδράσει ο Έλληνας πρωθυπουργός που προφανώς δεν αντιλήφθηκε τον υπαινιγμό.
Την διατύπωσε πολύ πιο κομψά ο Κυρ. Μητσοτάκης στη Βουλή για να ειρωνευτεί τον όψιμο έρωτα του «νεομαρξιστή» Τσακαλώτου με το ΔΝΤ λέγοντας... "It’s the IMF Euclid".
Αλλά και ο Ευκλ. Τσακαλώτος χρησιμοποίησε περίπου την ίδια φράση για να απαντήσει στον Σόιμπλε πως «είναι η κοινωνία, ανόητε» που πρέπει να έχει κανείς μαζί του για τις όποιες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις επιχειρήσει.
Όμως, όλες οι αναφορές αυτές και η επανάληψη της φράσης-σλόγκαν του Μπ. Κλίντον με διάφορες παραλλαγές έγιναν και γίνονται πιο πολύ με στόχο να μειώσουν τον αντίπαλο και να αποδώσουν σ’ αυτόν ιδιότητες μειωμένης αντίληψης.
Αλλά η ουσία της φράσης δεν είναι αυτή που όλοι τώρα θέλουν να αποδώσουν.
Στην αρχική της έννοια είναι ένα μήνυμα, ένα σύνθημα που απευθύνεται στον λαό και τον προτρέπει ή τον συμβουλεύει να κάνει τις πολιτικές επιλογές του με βάση κυρίως την οικονομία.
«Είναι η οικονομία, ανόητε» και τίποτε άλλο είναι η πραγματική προτροπή.
Αυτή η οικονομία και η οικονομική πολιτική η οποία εφαρμόζεται κάθε φορά που επηρεάζει αρνητικά ή θετικά την απασχόληση, τον πληθωρισμό, τον ρυθμό ανάπτυξης και τη δημιουργία νέου πλούτου προς διανομή.
«Είναι η οικονομία, ανόητε» εάν απαιτηθούν ή όχι νέα μέτρα για το ασφαλιστικό και τη στήριξη των Ταμείων.
Για όλα ή σχεδόν για όλα είναι τελικά η οικονομία. Το γνωρίζουν όλοι, το ομολογούν όλοι.
Είναι το μυστικό για την ευημερία ενός λαού, για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους και τη διασφάλιση αυτής και της Δημοκρατίας.
Και αντί γι’ αυτό όλοι, κόμματα και αρχηγοί, επαναλαμβάνουν τώρα ένα σύνθημα παραποιημένο, με άλλη έννοια και σημασία.
Ίσως γιατί μ’ αυτή την κατάντια της οικονομίας ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε η Γεννηματά μπορούσε κανείς τους να τη χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα για την προσέλκυση ψηφοφόρων, κυρίως εάν οι τελευταίοι έχουν μνήμη και μπορούν να κρίνουν με βάση τα... πεπραγμένα των τελευταίων κυβερνήσεων. Αυτοί που φυσικά δεν είναι ανόητοι και κρίνουν και ψηφίζουν με γνώμονα την οικονομία.