Η Ορεινή Ερημος της Κρήτης

ΜΑΔΑΡΕΣ

Κείμενο: Γιάννης Φώσκολος
Φωτογραφίες: Γιώργος Πατρουδάκης

Ομορφιά αλλόκοτη, απόκοσμη, σχεδόν τρομακτική. Βράχια ατελείωτα και ουρανός. Ορεινή έρημο το λένε. Κι όμως. Οι φαινομενικά γυμνές κωνικές βουνοκορφές στο υψηλότερο νότιο μισό των Λευκών Ορέων είναι γεμάτες από φυτά που έχουν προσαρμοστεί στο άγριο περιβάλλον. Η μισή σχεδόν από τη χλωρίδα της Ορεινής Ερήμου δεν συναντάται πουθενά αλλού.

Λίγο χαμηλότερα, σε υψόμετρα που ξεπερνούν τα 1.400 μέτρα, το μυστηριακό ταξίδι συνεχίζεται στις Μαδάρες, τα θερινά βοσκοτόπια των Σφακιανών. Κι εδώ κυριαρχεί η φαινομενική γύμνια. Γι΄ αυτό, άλλωστε ονομάστηκαν έτσι, από το αρχαιοελληνικό μαδαρός που σημαίνει γυμνός.

Κι εδώ, όμως, τα πολλά ενδημικά φυτά συντηρούν ένα ιδιαίτερο σύστημα κτηνοτροφίας. Οι κτηνοτρόφοι της αλπικής ζώνης παράγουν την περίφημη γραβιέρα τους στα μιτάτα, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί τους πριν από χιλιάδες χρόνια. Χωρίς ρεύμα και δρόμους, με γαϊδάρους και μουλάρια. Σε συνθήκες πρωτόγονες. Ή απλώς αυθεντικές.