Της Αγίας Παπάρας
OΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΣΑΛΠΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΣΑΙ ΠΩΣ ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ
Από τον Πιτσιρίκο
Φίλε Πιτσιρίκο,
Η δύσκολη αναμφισβήτητα κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς», γεννά το ερώτημα αν τελικά η «Αριστερά» έχει το δικαίωμα της αποτυχίας ή όχι.
Η απάντηση για όποιον έχει μια σχετική εμπειρία με ό,τι αποκαλούμε συλλήβδην «Αριστερά» είναι προφανής και εύκολη.
Φυσικά και έχει το δικαίωμα της αποτυχίας. Άλλωστε, η επιτυχία και η αποτυχία δεν εξαρτώνται από τις καλές ή τις κακές προθέσεις των πρωταγωνιστών αλλά από τις πραγματικές ισορροπίες δυνάμεων και τους συσχετισμούς.
Από την στιγμή που δέχεται κάποιος αυτό –κι εγώ το δέχομαι–, το κίνημα και φυσικά και η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας έχει το δικαίωμα της τακτικής υποχώρησης, εάν η εναλλακτική δεν είναι άλλη από την ολοκληρωτική συντριβή.
Δεν σημαίνει ότι επειδή είσαι αριστερός πρέπει να είσαι ταυτόχρονα και ηλίθιος και να εφορμάς γυμνός απέναντι στα πολυβόλα.
Παρ” όλα αυτά, όταν είσαι αριστερός και σαλπίζεις την υποχώρηση, δεν προσποιείσαι πως τάχα μου είσαι θριαμβευτής και φυσικά σε κάθε περίπτωση εξηγείς τις συνθήκες και τους συσχετισμούς που σε υποχρεώνουν στην προσωρινή –τονίζεις το προσωρινή– υποχώρηση.
Η «Αριστερά» λοιπόν όταν υποχωρεί το κάνει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή, δεν ντρέπεται και δεν το παίζει Αλέκος ή Αλέξης.
Όπως λοιπόν έχω ξαναγράψει, η «Αριστερά» που θα πει τίμια και ειλικρινά πως έπεσα έξω στις εκτιμήσεις μου και επειδή δεν έχω προετοιμαστεί όπως θα έπρεπε για το ενδεχόμενο μιας ρήξης θα υπογράψω ένα νέο μνημόνιο τώρα, αλλά από αύριο το πρωί θα κάνω ότι είναι απαραίτητο προκειμένου να κινηθώ σε πορεία ρήξης λίγους μήνες μετά, είναι πιο αποδεκτή από την «αριστερά» που βαφτίζει το κρέας, ψάρι, το καταπίνει και συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτά όμως όλα θα κριθούν πολύ, πολύ σύντομα.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό για μένα ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Έχουμε στα αλήθεια μια «αριστερή κυβέρνηση» σήμερα ή μήπως όχι;
Κι αν νομίζετε ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι εύκολη, εγώ διαφωνώ και θα σας εξηγήσω γιατί.
Ακόμα και πριν οι Μαρξ και Ένγκελς διατυπώσουν την κοσμοθεωρία του διαλεκτικού υλισμού και αμέσως μετά το πρώτο πολιτικό μανιφέστο του κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος, η έννοια της «αριστεράς» προϋπήρχε και ήταν συνώνυμο του προοδευτισμού.
Την «αριστερά» την συγκροτούσαν άνθρωποι και ιδεολογίες που βρίσκονταν πάντοτε απέναντι στον σκοταδισμό του μεσαίωνα και στους ιδεολογικούς συνεχιστές των μεσαιωνικών αντιλήψεων την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι εκφραστές των αναχρονιστικών ιδεολογικών απόψεων ήταν ταυτόχρονα και οι κυρίαρχες τάξεις των καταπιεστών-καπιταλιστών μαζί φυσικά με την εκκλησία.
Μιλάμε για την θλιβερή αυτή κοινότητα των εμπόρων ειδωλολατρών που φυσικά πιστεύουν στον μοναδικό και ομοούσιο, τριαδικό (!) θεό τους.
Αγύρτες που, από εδώ και αιώνες, έχουν πουλήσει ολόκληρο δάσος από «τίμιο» ξύλο, έχουν καθαγιάσει εκατοντάδες οστά «αγίων» και «οσίων» και τα περιφέρουν ολούθε υποσχόμενοι θαύματα και συγχώρεση από αμαρτήματα αληθινά ή ψεύτικα.
Μιλάμε για εκείνους τους τύπους που προσκυνάνε εικόνες που κλαίνε, μανουάλια που γελάνε, οστεοφυλάκια που αναβλύζουν μύρο και Coco Chanel νούμερο 5.
Μιλάμε για αυτούς που αποκαλούν εαυτούς «πιστούς» και έχουν μετατρέψει τον θεό που λατρεύουν σε Σκλαβενίτη και Βασιλόπουλο της ελπίδας και της πίστης.
Μιλάμε για αυτούς που κονομάνε χοντρά από όλη αυτή την ιστορία.
Μιλάμε για αυτούς που περιφέρουν πάνω στους κιλλίβαντες του κράτους και πάνω στις πλάτες των φαντάρων την αμορφωσιά τους.
Μιλάμε για αυτούς που δέχονται με τιμές αρχηγού κράτους άψυχα πράγματα, που επενδύουν σε ότι πιο σκοτεινό κρύβει η ψυχή των ανθρώπων, τον φόβο.
Και καλά, οι «ψεκασμένοι» ή μη της σκοταδιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς κάνουν το σταυρό τους, κρατούν σφικτά το κερί στο χέρι τους και ψέλνουν με δακρυσμένα τα μάτια την «υπέρμαχο» ελπίζοντας στην σωτηρία από κάθε βασκανία και από κάθε ήττα.
Οι άλλοι; Οι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί»; Οι «προοδευτικοί»; Να επιτρέπουν την υποδοχή των λειψάνων (;) της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους; Να επιτρέπουν την μεταφορά των «θαυματουργών» λειψάνων στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Άγιος Σάββας»; Να μην έχουν ακόμα διαγράψει αυτόν τον ξεφτιλισμένο πασόκο πολιτευτή που, αν και γιατρός, μιλά για τις προστατευτικές ιδιότητες του αγιασμού απέναντι στο …AIDS;
Δυστυχώς, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται πίσω από την αδιαλλαξία του Σόιμπλε και της ΕΕ.
Ακόμα κι αν δεν θέλει ή δεν έχει τα κότσια για την ρήξη, μια προοδευτική διακυβέρνηση έχει μεγάλα και σπουδαία καθήκοντα να επιτελέσει.
Από την αντιμετώπιση της διαπλοκής και της διαφθοράς και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, μέχρι την δημοκρατική μεταρρύθμιση στους τομείς της δικαιοσύνης και της εκπαίδευσης.
Ας δούνε πχ τα επιτεύγματα της Κούβας στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, και ας σταματήσουν επιτέλους να αναμασάνε την καραμέλα της έλλειψης των απαραίτητων κονδυλίων.
Η αλλαγή στην σάπια νοοτροπία μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα από το χρήμα.
Και οι αλλαγές στις νοοτροπίες ήταν πάντοτε το προνομιακό πεδίο δράσης της προοδευτικής αριστεράς.
Μακάρι να το αντιληφθούν αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί διαφορετικά μετά από την Αγία Βαρβάρα θα τους ευλογήσει και η Αγία … Παπάρα.
Και δεν θα τους αρέσει καθόλου.
Άσε που δεν είναι και καθόλου – μα καθόλου – ιαματικό!
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, εμένα δεν με νοιάζει και πολύ αν η κυβέρνηση θα είναι αριστερή ή δεξιά. Αυτό που με νοιάζει είναι να μην είναι ξεπουλημένη. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να υποστήριζα και τον Σαμαρά, αν δεν είχε κάνει πεντακόσιες κωλοτούμπες, λέγοντας τα πάντα και τα αντίθετά τους, και καταντώντας προστάτης αλλά και υποχείριο του Βενιζέλου. Όταν ήρθε ο Κώστας Καραμανλής στην εξουσία, δεν σου κρύβω πως, αν και δεν τον ψήφισα, σκέφτηκα πως θα μπορούσε να βελτιώσει μερικά πράγματα στη χώρα, μετά τις εγκληματικές κυβερνήσεις Σημίτη και την επιδρομή του πράσινων Χμερ. Τελικά, οι κυβερνήσεις Καραμανλή έβαλαν την ταφόπλακα στην χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε στην κυβέρνηση επειδή ήταν αριστερό κόμμα, ούτε επειδή οι Έλληνες έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Ο ΣΥΡΙΖΑ -που ψηφίστηκε μαζικά από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας- ήρθε στην κυβέρνηση επειδή Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ξεπούλησαν τη χώρα και τους πολίτες, και επειδή η χώρα χρεοκόπησε χωρίς να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας είχαν ξεκινήσει τις κωλοτούμπες πριν τις εκλογές -αλλάζοντας θέσεις σε ένα σωρό θέματα- αλλά πολλοί πίστευαν πως το έκαναν για να νικήσουν στις εκλογές, και πως δεν είχαν αλλάξει θέσεις. Δεν ξέρω αν έχουν αλλάξει θέσεις γιατί η διαπραγμάτευση έχει καλύψει τα πάντα στη χώρα. Όμως, θα το διαπιστώσουμε σύντομα. Η υπόθεση της Αγίας Βαρβάρας μας φέρνει αντιμέτωπους με το άλυτο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να προσκυνάει και να λατρεύει όποιον και ό,τι θέλει αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται θεσμικά. Η πίστη του καθενός μας δεν έχει καμία σχέση με το κράτος. Οι Έλληνες υποτίθεται πως θέλουν αλλαγές αλλά η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που, εν έτει 2015, δεν έχει προχωρήσει στον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει Αριστερά σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών προσκυνάει κόκαλα, με τις ευλογίες του κράτους. Τελικά, όλα θα κριθούν από τους πολίτες. Όλα θα κριθούν από εμάς. Και για να το θέσω θρησκευτικά, θα λάβουμε αυτό που θα ζητήσουμε. Πάντα έτσι γίνεται. Να είσαι καλά.)
Φίλε Πιτσιρίκο,
Η δύσκολη αναμφισβήτητα κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς», γεννά το ερώτημα αν τελικά η «Αριστερά» έχει το δικαίωμα της αποτυχίας ή όχι.
Φυσικά και έχει το δικαίωμα της αποτυχίας. Άλλωστε, η επιτυχία και η αποτυχία δεν εξαρτώνται από τις καλές ή τις κακές προθέσεις των πρωταγωνιστών αλλά από τις πραγματικές ισορροπίες δυνάμεων και τους συσχετισμούς.
Από την στιγμή που δέχεται κάποιος αυτό –κι εγώ το δέχομαι–, το κίνημα και φυσικά και η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας έχει το δικαίωμα της τακτικής υποχώρησης, εάν η εναλλακτική δεν είναι άλλη από την ολοκληρωτική συντριβή.
Παρ” όλα αυτά, όταν είσαι αριστερός και σαλπίζεις την υποχώρηση, δεν προσποιείσαι πως τάχα μου είσαι θριαμβευτής και φυσικά σε κάθε περίπτωση εξηγείς τις συνθήκες και τους συσχετισμούς που σε υποχρεώνουν στην προσωρινή –τονίζεις το προσωρινή– υποχώρηση.
Η «Αριστερά» λοιπόν όταν υποχωρεί το κάνει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή, δεν ντρέπεται και δεν το παίζει Αλέκος ή Αλέξης.
Όπως λοιπόν έχω ξαναγράψει, η «Αριστερά» που θα πει τίμια και ειλικρινά πως έπεσα έξω στις εκτιμήσεις μου και επειδή δεν έχω προετοιμαστεί όπως θα έπρεπε για το ενδεχόμενο μιας ρήξης θα υπογράψω ένα νέο μνημόνιο τώρα, αλλά από αύριο το πρωί θα κάνω ότι είναι απαραίτητο προκειμένου να κινηθώ σε πορεία ρήξης λίγους μήνες μετά, είναι πιο αποδεκτή από την «αριστερά» που βαφτίζει το κρέας, ψάρι, το καταπίνει και συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτά όμως όλα θα κριθούν πολύ, πολύ σύντομα.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό για μένα ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Έχουμε στα αλήθεια μια «αριστερή κυβέρνηση» σήμερα ή μήπως όχι;
Κι αν νομίζετε ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι εύκολη, εγώ διαφωνώ και θα σας εξηγήσω γιατί.
Ακόμα και πριν οι Μαρξ και Ένγκελς διατυπώσουν την κοσμοθεωρία του διαλεκτικού υλισμού και αμέσως μετά το πρώτο πολιτικό μανιφέστο του κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος, η έννοια της «αριστεράς» προϋπήρχε και ήταν συνώνυμο του προοδευτισμού.
Την «αριστερά» την συγκροτούσαν άνθρωποι και ιδεολογίες που βρίσκονταν πάντοτε απέναντι στον σκοταδισμό του μεσαίωνα και στους ιδεολογικούς συνεχιστές των μεσαιωνικών αντιλήψεων την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι εκφραστές των αναχρονιστικών ιδεολογικών απόψεων ήταν ταυτόχρονα και οι κυρίαρχες τάξεις των καταπιεστών-καπιταλιστών μαζί φυσικά με την εκκλησία.
Μιλάμε για την θλιβερή αυτή κοινότητα των εμπόρων ειδωλολατρών που φυσικά πιστεύουν στον μοναδικό και ομοούσιο, τριαδικό (!) θεό τους.
Αγύρτες που, από εδώ και αιώνες, έχουν πουλήσει ολόκληρο δάσος από «τίμιο» ξύλο, έχουν καθαγιάσει εκατοντάδες οστά «αγίων» και «οσίων» και τα περιφέρουν ολούθε υποσχόμενοι θαύματα και συγχώρεση από αμαρτήματα αληθινά ή ψεύτικα.
Μιλάμε για εκείνους τους τύπους που προσκυνάνε εικόνες που κλαίνε, μανουάλια που γελάνε, οστεοφυλάκια που αναβλύζουν μύρο και Coco Chanel νούμερο 5.
Μιλάμε για αυτούς που αποκαλούν εαυτούς «πιστούς» και έχουν μετατρέψει τον θεό που λατρεύουν σε Σκλαβενίτη και Βασιλόπουλο της ελπίδας και της πίστης.
Μιλάμε για αυτούς που κονομάνε χοντρά από όλη αυτή την ιστορία.
Μιλάμε για αυτούς που περιφέρουν πάνω στους κιλλίβαντες του κράτους και πάνω στις πλάτες των φαντάρων την αμορφωσιά τους.
Μιλάμε για αυτούς που δέχονται με τιμές αρχηγού κράτους άψυχα πράγματα, που επενδύουν σε ότι πιο σκοτεινό κρύβει η ψυχή των ανθρώπων, τον φόβο.
Και καλά, οι «ψεκασμένοι» ή μη της σκοταδιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς κάνουν το σταυρό τους, κρατούν σφικτά το κερί στο χέρι τους και ψέλνουν με δακρυσμένα τα μάτια την «υπέρμαχο» ελπίζοντας στην σωτηρία από κάθε βασκανία και από κάθε ήττα.
Οι άλλοι; Οι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί»; Οι «προοδευτικοί»; Να επιτρέπουν την υποδοχή των λειψάνων (;) της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους; Να επιτρέπουν την μεταφορά των «θαυματουργών» λειψάνων στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Άγιος Σάββας»; Να μην έχουν ακόμα διαγράψει αυτόν τον ξεφτιλισμένο πασόκο πολιτευτή που, αν και γιατρός, μιλά για τις προστατευτικές ιδιότητες του αγιασμού απέναντι στο …AIDS;
Δυστυχώς, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται πίσω από την αδιαλλαξία του Σόιμπλε και της ΕΕ.
Ακόμα κι αν δεν θέλει ή δεν έχει τα κότσια για την ρήξη, μια προοδευτική διακυβέρνηση έχει μεγάλα και σπουδαία καθήκοντα να επιτελέσει.
Από την αντιμετώπιση της διαπλοκής και της διαφθοράς και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, μέχρι την δημοκρατική μεταρρύθμιση στους τομείς της δικαιοσύνης και της εκπαίδευσης.
Ας δούνε πχ τα επιτεύγματα της Κούβας στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, και ας σταματήσουν επιτέλους να αναμασάνε την καραμέλα της έλλειψης των απαραίτητων κονδυλίων.
Η αλλαγή στην σάπια νοοτροπία μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα από το χρήμα.
Και οι αλλαγές στις νοοτροπίες ήταν πάντοτε το προνομιακό πεδίο δράσης της προοδευτικής αριστεράς.
Μακάρι να το αντιληφθούν αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί διαφορετικά μετά από την Αγία Βαρβάρα θα τους ευλογήσει και η Αγία … Παπάρα.
Και δεν θα τους αρέσει καθόλου.
Άσε που δεν είναι και καθόλου – μα καθόλου – ιαματικό!
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, εμένα δεν με νοιάζει και πολύ αν η κυβέρνηση θα είναι αριστερή ή δεξιά. Αυτό που με νοιάζει είναι να μην είναι ξεπουλημένη. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να υποστήριζα και τον Σαμαρά, αν δεν είχε κάνει πεντακόσιες κωλοτούμπες, λέγοντας τα πάντα και τα αντίθετά τους, και καταντώντας προστάτης αλλά και υποχείριο του Βενιζέλου. Όταν ήρθε ο Κώστας Καραμανλής στην εξουσία, δεν σου κρύβω πως, αν και δεν τον ψήφισα, σκέφτηκα πως θα μπορούσε να βελτιώσει μερικά πράγματα στη χώρα, μετά τις εγκληματικές κυβερνήσεις Σημίτη και την επιδρομή του πράσινων Χμερ. Τελικά, οι κυβερνήσεις Καραμανλή έβαλαν την ταφόπλακα στην χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε στην κυβέρνηση επειδή ήταν αριστερό κόμμα, ούτε επειδή οι Έλληνες έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Ο ΣΥΡΙΖΑ -που ψηφίστηκε μαζικά από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας- ήρθε στην κυβέρνηση επειδή Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ξεπούλησαν τη χώρα και τους πολίτες, και επειδή η χώρα χρεοκόπησε χωρίς να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας είχαν ξεκινήσει τις κωλοτούμπες πριν τις εκλογές -αλλάζοντας θέσεις σε ένα σωρό θέματα- αλλά πολλοί πίστευαν πως το έκαναν για να νικήσουν στις εκλογές, και πως δεν είχαν αλλάξει θέσεις. Δεν ξέρω αν έχουν αλλάξει θέσεις γιατί η διαπραγμάτευση έχει καλύψει τα πάντα στη χώρα. Όμως, θα το διαπιστώσουμε σύντομα. Η υπόθεση της Αγίας Βαρβάρας μας φέρνει αντιμέτωπους με το άλυτο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να προσκυνάει και να λατρεύει όποιον και ό,τι θέλει αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται θεσμικά. Η πίστη του καθενός μας δεν έχει καμία σχέση με το κράτος. Οι Έλληνες υποτίθεται πως θέλουν αλλαγές αλλά η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που, εν έτει 2015, δεν έχει προχωρήσει στον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει Αριστερά σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών προσκυνάει κόκαλα, με τις ευλογίες του κράτους. Τελικά, όλα θα κριθούν από τους πολίτες. Όλα θα κριθούν από εμάς. Και για να το θέσω θρησκευτικά, θα λάβουμε αυτό που θα ζητήσουμε. Πάντα έτσι γίνεται. Να είσαι καλά.)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου