Ο μισθός των επίορκων, αυτοπεποίθηση για τους δημοσίους υπαλλήλους

Tou ΝΙΚΟY ΚΤΙΣΤΑΚΗ

Στην ευνομούμενη δημοκρατία που ζούμε, επί αιώνες τώρα ο νόμος αντιλαμβάνεται και προβλέπει πως για τις εκδικάσεις υποθέσεων των πολιτών αρκούν τρεις δικαστές στα πλημμελήματα και κακουργήματα (εκτός από βαριά πενταμελή εφετεία ή μεικτά ενόρκων για ανθρωποκτονίες). Μήπως και τα μονομελή πλημμελειοδικεία κάθε μέρα δεν κρίνουν σημαντικές υποθέσεις πολιτών ή τα μονομελή πρωτοδικεία σε όλη τη χώρα δεν επιλύουν στα αστικά ζητήματα τις διαφορές δεκάδων χιλιάδων ευρώ; Αυτά ισχύουν για τους απλούς πολίτες, ή καλύτερα για τους πολίτες Β κατηγορίας, γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην υψηλή βαθμίδα οντότητας, ανήκουν σε ανώτερη βαθμίδα ύπαρξης. Και αυτό φυσικά το γνωρίζει ο Κατρούγκαλος, όντας νομικός και αριστερός και υπερασπιστής της ανώτερης τάξης, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων.

Με το νόμο του λοιπόν θεωρεί πως η σύνθεση για τα πειθαρχικά συμβούλια, που ήταν έως πριν της υπουργίας του τρεις δικαστές και ένας διοικητικός υπάλληλος, είναι ανεπαρκής, για αυτό και πρόσθεσε και δύο αιρετούς. Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε, γιατί τόσο υπεραριθμία στα πειθαρχικά συμβούλια; Ο διοικητικός υπάλληλος και οι δύο αιρετοί συνδικαλιστές τι θα κάνουν; Τους έχουν εκεί για να ελέγχουν τους τρεις δικαστές μήπως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; Γιατί οι τρεις δικαστές είναι αρκετοί για να δικάσουν εμένα και να με στείλουν φυλακή αν παρανομήσω, αλλά χρειάζονται και την αρωγή των συνδικαλιστών για να αποφανθούν στα πειθαρχικά για τους δημοσίους υπαλλήλους;
Εξαιτίας αυτού του γελοίου νόμου, εκατοντάδες επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι κοροϊδεύουν την κοινωνία και εισπράττουν κανονικά τους μισθούς τους, ενώ επέστρεψαν κύριοι στις υπηρεσίες τους οι γιατροί που πιάστηκαν με προσημειωμένα. Και ο λόγος είναι οι χρονοβόρες διαδικασίες για να γίνουν εκλογές και να επιλεγούν, να διοριστούν οι νέοι αιρετοί που θα απαρτίζουν τα πειθαρχικά συμβούλια, να εγκριθούν από τον υπουργό, να δημοσιευτούν στα ΦΕΚ οι αποφάσεις διορισμού τους κτλ κτλ. Τι να κάνουμε, οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες και εμείς είμαστε λεπτολόγοι σε τέτοιου είδους ζητήματα καθότι αριστεροί, και εντωμεταξύ παιδεραστές, μαστροποί, μαχαιροβγάλτες, απατεώνες, υπεξαιρετές και λοιποί συνάδελφοι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να προσέρχονται στις υπηρεσίες τους και να εισπράττουν κανονικά τους μισθούς τους.
Θα μου πείτε, αφού τα πειθαρχικά καθυστερούν θα μπορούσε να γίνει ρύθμιση ώστε να μην εμπαίζεται η κοινωνία και οι επίορκοι να μην πληρώνονται και αν τελικά δικαιωθούν, εφόσον κριθούν αθώοι, να τους αποδώσουν αναδρομικά και εντόκως τους μισθούς τους.
Αυτό δεν πέρασε από το μυαλό του Κατρούγκαλου, παρόλο που δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο, μια παράγραφος σε μια εγκύκλιό του ή μια υποσημείωση στο σπουδαίο νόμο του. Δεν πέρασε και από το μυαλό των δικαστών και δεν έπεσε στην αντίληψή μας καμία αντίδραση της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων, ώστε να διαμαρτυρηθούν γιατί υποβαθμίζεται το κύρος τους όταν για τα πειθαρχικά συμβούλια δεν θεωρούν επαρκή την τριμερή σύνθεση δικαστών και πρέπει να συμπληρώνεται από αιρετούς συνδικαλιστές, κατά πάσα πιθανότητα πανάσχετους νομικών. Είναι αρκετά απασχολημένοι οι δικαστές μας με άλλες διεκδικήσεις όσον αφορά το κύρος τους, όπως επί παράδειγματι την εναρμόνιση των μισθών τους με τις άλλες εξουσίες. Και δεν πέρασε και από το μυαλό των συνδικαλιστών της ΑΔΕΔΥ πως οι επίορκοι που απολαμβάνουν αρνησιδικία, ξευτελίζουν τους θεσμούς και ολόκληρη την κοινωνία, και τους ίδιους όταν δεν παίρνουν θέση.
Γιατί ο Κατρούγκαλος να καταρτίσει τέτοιο νόμο που ρίχνει στις καλένδες των διαδικασιών και παρελκυστικά εξασφαλίζει μισθούς σε εγκληματίες; Τι σόι υπουργός και άνθρωπος είναι αυτός που δίνει λεφτά σε παιδεραστές, σε μαστροπούς και υπεξαιρετές; Δεν αναλογίζεται την οργή των θυμάτων, δεν ντρέπεται την κατακραυγή; Στην πραγματικότητα υπάρχει λογική εξήγηση στις ενέργειές του. Ο Κατρούγκαλος είναι μπροστά, είναι πρωτοπόρος, είναι καινοτόμος, είναι ένας οραματιστής. Θυμάστε τον Ρέππα; Θυμάστε με τι μυστικιστική ηδονή, με τι υπερφυσική πειθώ εξήγγελνε πως «κανείς δημόσιος υπάλληλος δεν θα απολυθεί»; Μα κανείς; Φυσικά κανένας. Ο Κατρούγκαλος είναι ακόμη πιο μπροστά, αφού διδάσκει νοοτροπία, προτείνει κουλτούρα, εμπεδώνει συναισθήματα ασφάλειας. «Τι φοβάστε; Μην απολυθείτε;» λέει ο Κατρούγκαλος και κλείνει το μάτι στο μεγάλο ακροατήριο των πελατών δημοσίων υπαλλήλων. Όχι, δεν πρέπει να φοβάστε απολύσεις. Εδώ μαστροποί, παιδεραστές και δολοφόνοι μισθοδοτούνται κανονικά, εσείς που είστε και νόμιμοι μόνο ασφάλεια πρέπει να νιώθετε.
Δεν ξέρω για ποιους λόγους θα περάσει στο πάνθεον των μεγάλων ανδρών ο Κατρούγκαλος, πώς θα τον κρίνει η ιστορία ως πολιτικό, τι είδους δάφνες θα στολίζουν το φωτοστέφανό του και αν οι μελλοντικοί ζωγράφοι θα αποτυπώνουν το πορτρέτο του με το μαντίλι στο σακάκι. Για μένα θα είναι πάντα ο πολιτικός που εξαιρουμένων μερικών ασήμαντων παράπλευρων κοινωνικών απωλειών, όπως το να μισθοδοτούνται εγκληματίες, είναι αυτός που ξαναέδωσε πίσω τη χαμένη αυτοπεποίθηση των δημοσίων υπαλλήλων.