Χειμώνας….για τους περισσότερους σημαίνει εικόνες και μυρωδιές, «να πάρω τα βουνά» που λένε, για ένα απόλυτα χειμωνιάτικο weekend. Η
εικόνα της Κορησσίας μπαίνοντας με το πλοίο στο λιμάνι… η δεύτερη, μετά
το μικρό ταξίδι με το πλοίο, αίσθηση χειμωνιάτικης απόδρασης σε ένα
νησί!
Αυτή την φορά αποφάσισα να τολμήσω την δική μου χειμερινή εξόρμηση σε… νησί.
Χωρίς να το πολυσκεφτώ το επόμενο πρωί με βρίσκει στο Λαύριο. Ο
μοναδικός τρόπος για να φτάσω στη Κέα ή Τζιά. Μπαίνω στο πλοίο και σε 60
λεπτά βρίσκομαι Κυκλάδες. Το πλοίο έχει δέσει στο λιμάνι και εγώ απομακρύνομαι ρίχνοντας μια μάτια προς τα πίσω…
Το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι της Κορησσίας και η μυρωδιά από τον
ξυλόφουρνο σου γαργαλάει την μύτη. Εδώ απολαμβάνω τον πρώτο καφέ της
ημέρας με θέα το Αιγαίο. Το κύμα της χειμωνιάτικης θάλασσας σκάει με ορμή, έχοντας φόντο το Γιαλισκάρι
Όπως είναι λογικό, δεν συναντά κανείς τον κόσμο του καλοκαιριού αλλά
αυτό έχει την δική του μαγεία. Απόλυτη ηρεμία και χαλάρωση,
ακούγοντας μόνο το κύμα που σκάει στα βράχια. Η Ιουλίδα το χειμώνα παίρνει ένα διαφορετικό, πιο πράσινο χρώμα…
Ανηφορίζοντας στην Ιουλίδα ή Χώρα για τους ντόπιους, με μαγεύει η
εικόνα του γραφικού οικισμού. Σιωπηλός και γοητευτικός, οι καμινάδες των
σπιτιών καπνίζουν και η ομίχλη κατηφορίζει….σε περιτριγυρίζει σαν να
έρχεται να σε συναντήσει. Γίνεται συνοδοιπόρος σου χωρίς να σε
ρωτήσει. Εικόνες που θυμίζουν ορεινή Ελλάδα σε ένα κυκλαδονήσι. Η φύση επιμελείται το δικό της καμβά προς δική μας τέρψη…
Βόλτα στην Ιουλίδα….στα γραφικά καλντερίμια, μέσα στα στεγάδια, στο
Δημαρχείο και λίγο πιο κάτω το υπαίθριο σκάκι, τα λιγοστά ταβερνάκια.
Κάπου κάπου στη διαδρομή μου, συναντώ ντόπιους που με χαμόγελο στο
στόμα με καλημερίζουν. Άνθρωποι απλοί που σε καλωσορίζουν με βλέμμα
αγνό και καλοσύνη. Στενά δρομάκια και καλντερίμια χωρίς τον πολύ κόσμο του καλοκαιριούΜια άλλη αίσθηση που σε βοηθά να «γεμίσεις μπαταρίες» Το παλαιό Δημαρχείο επιβλητικό. Ένα παραδοσιακό αρχιτεκτονικά κτίριο που μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο
Λίγο πιο πέρα οι ταξιδιώτες της χειμωνιάτικης Τζιας, που απ΄ότι
έμαθα πολλοί έρχονται για περπάτημα στα όμορφα
μονοπάτια της, αναζητώντας παλιά καλντερίμια περπατώντας στη φύση. Το σκάκι μας προκαλεί για μια παρτίδα μεγάλων διαστάσεων
Φεύγοντας από την Ιουλίδα, κατευθύνομαι ανατολικά όπου το τμήμα αυτό
της Τζιας έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Υπέροχα δάση με
βελανιδιές συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο. Οι ξερολιθιές έχουν σκεπαστεί
με γρασίδι, σημάδι ότι ο Χειμώνας είναι εδώ. Παραδοσιακές πετρόχτιστες
πηγές, γραφικά ξωκλήσια, απόμερες πέτρινες κατοικίες («καθοικιές» όπως
τις λένε οι ντόπιοι). Η φύση μας γεμίζει χρώματα και αρώματα με την θάλασσα πάντα στο πλάνο με μικρές εξαιρέσεις…
Το απόγευμα με βρίσκει στο Βουρκάρι…ένα πανέμορφο ειδυλλιακό τοπίο,
που απολαμβάνεις το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα καθώς ο ήλιος βουτάει στη
θάλασσα κάτω από τον φάρο του Αγ. Νικολάου. Τα χρώματα του χειμώνα σε ένα τοπίο που έχουμε συνδυάσει με το καλοκαίρι
Η επόμενη μέρα στη Τζια είναι αφιερωμένη στην αιγαιοπελαγίτικη
ομορφιά του Χειμώνα. Λατρεύω το θαλασσινό τοπίο, το δροσερό αεράκι, τις
αμέτρητες αποχρώσεις του γκρίζου ουρανού με τον ήλιο να ξεπροβάλλει
δειλά… Οι παραλίες άδειες από τους καλοκαιρινούς επισκέπτες είναι απόλαυση για έναν περίπατο
Μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής που ο ζωγράφος θέλει να παίξει με την φαντασία μας!
Οι παραλίες είναι βυθισμένες σε μια γλυκιά μελαγχολία, απίστευτα
όμορφες για μεγάλους περιπάτους. Η αίσθηση της απόλυτης γαλήνης με
συναρπάζει. Ο καιρός αγριεύει και μας θυμίζει πως και ο χειμώνας μπορεί να έχει τη μαγική του πλευρά σε ένα νησί
Το χειμώνα τελικά μαθαίνεις τα πάντα για το νησί. Γνωρίζεσαι με τους
ανθρώπους, συζητάς μαζί τους, ανακαλύπτεις την αληθινή ψυχή τους. Τα σύννεφα, ο ήλιος, η θάλασσα και η στεριά σε ένα φανταστικό παιχνίδισμα… Εικόνες Ελλάδας, χειμωνιάτικες στιγμές στις Κυκλάδες!
Τα μάτια βλέπουν άλλα χρώματα, τα τοπία είναι γαλήνια, οι δρόμοι δεν
είναι γεμάτοι από κόσμο…. Βρίσκεις την γαλήνη και την ηρεμία που τόσο
λείπει από την ζωή μας. Κερδίζουμε λίγες ακόμα στιγμές ομορφιάς και ηρεμίας αποχαιρετώντας άλλους που φεύγουν
Κάτι ο ουρανός με τα σύννεφα να χορεύουν από τα μποφόρ, κάτι τα
μοναχικά τοπία με την έντονη μελαγχολία, κάτι η ανταριασμένη θάλασσα που
βρίσκει παρηγοριά στα βράχια, δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο για να
φωτογραφήσεις εικόνες που θα θυμάσαι για πάντα. Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με την παραδοσιακή στολισμένη νησιώτικη βαρκούλα
Πάντοτε πίστευα ότι οι Κυκλάδες είναι απίστευτα όμορφες και τον
Χειμώνα και η απόδρασή μου αυτή στην όμορφη Τζια με επιβεβαίωσε!! Στο παγκάκι με ηρεμία απολαμβάνεις τη θέα ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό…Αφήνοντας
πίσω τη χειμωνιάτικη Τζιά επιστρέφουμε στην πολύβουη ζωή της πόλης,
έχοντας αφήσει εκεί ένα μέρος της ψυχής μας. Απόδραση σε έναν τόπο που
βρίσκεται τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά από την αγχωτική
καθημερινότητα μας…
Ο αινιγματικός συγγραφέας που μετουσίωσε σε λογοτεχνία την κρυφή ζωή του Το διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας νιότης, ανεμελιάς και χαράς προέκυψε από την πένα ενός ανθρώπου που μόνο συνηθισμένος δεν ήταν. Κι αν η ιστορία του αγοριού που αρνιόταν να μεγαλώσει είναι γνωστή σε όλους, αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι η θλιβερή ιστορία που σέρνεται πίσω από το θεατρικό παραμύθι και συνδέεται με την αληθινή ζωή του δημιουργού του Πίτερ Παν, Τζέιμς Μπάρι. Κι αυτό γιατί εμείς γνωρίσαμε τον σκοτσέζο δημιουργό από τη χολιγουντιανή εκδοχή της ζωής του («Finding Neverland»), με τον Τζόνι Ντεπ να απεικονίζει τον συγγραφέα ως έναν καλοκάγαθο άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στα μικρά παιδιά και τα σκυλιά, οι βιογράφοι του έχουν ωστόσο άλλη γνώμη. Κι έτσι ο Μπάρι σκιαγραφείται ως ένας άντρας σεξουαλικά ανίκανος που οδηγήθηκε από μια καταναγκαστική παρόρμηση να υιοθετήσει την οικογένεια έτερου άντρα, την οικογένεια δηλαδή που θα λειτουργούσε ως αφορμή και έμπνε
Ο ανυπότακτος πολεμιστής που έσκυψε το κεφάλι για να σώσει τη φυλή του Όταν πέθανε ο γενναίος αρχηγός των Απάτσι, ένας θρύλος γεννιόταν που έμελλε να διαρκέσει γενιές και γενιές ως σύμβολο αντίστασης απέναντι στην καταπίεση. Το απαράμιλλο κουράγιο και η αποφασιστικότητα του Τζερόνιμο θα έκαναν φυσικά πολλά περισσότερα από το να γίνουν πολεμική ιαχή στα στόματα των αμερικανών αλεξιπτωτιστών, κι αυτό γιατί η ζωή του μεγάλου αρχηγού διατήρησε άσβεστο το πνεύμα της φυλής του κατά τις τελευταίες και απεγνωσμένες στιγμές των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που θα ονόμαζε βολικά ο λευκός «Ινδιάνικοι Πόλεμοι». Ο Τζερόνιμο αντιστάθηκε στις κατακτητικές επιδρομές Μεξικανών και Αμερικανών στα εδάφη της φυλής του ήδη από τα γεννοφάσκια του. Η παροιμιώδης έχθρα που ένιωθε για τους Μεξικανούς που σκότωσαν τη γυναίκα και τα παιδιά του ξεπερνιόταν μόνο από την απέχθειά του για τον αποικιοκρατικό επεκτατισμό των Αγγλοσαξόνων, που κατέλαβαν τε
08:44 - Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2015 Ο άνθρωπος που έφερε την επανάσταση στη γυναικεία κουπ! Ο μυθικός σήμερα κομμωτής έκανε με τα γενναία γεωμετρικά του σχήματα πολλά περισσότερα από την ίδια την οικοδόμηση της βιομηχανίας της ομορφιάς: ήταν πρωτεργάτης στην επανάσταση του στιλ της δεκαετίας του 1960. Όταν άνοιξε το πρώτο του κομμωτήριο στο Λονδίνο το 1954, επιδόθηκε στην περιπέτεια της κομμωτικής για να «ξεφορτωθώ απλώς το περιττό». Οι αρχιτεκτονικές του φόρμες και η ευκολία των χτενισμάτων του δεν θα δημιουργούσαν μόνο μια αισθητική μόδα, αλλά μια σωστή πολιτιστική επανάσταση! Γι’ αυτό και οι τίτλοι που του προσκολλήθηκαν ήταν έκτοτε δίκαιοι: έλεγαν γι’ αυτόν ότι ήταν ο «άνθρωπος που άλλαξε τον κόσμο με ένα ψαλίδι» και απελευθέρωσε τη γυναίκα από «την τυραννία του κομμωτηρίου», πριν μετατραπεί στον επίσημο κομμωτή του διεθνούς τζετ σετ και των διασημοτήτων του πλανήτη. Και βέβαια είναι εύκολο σήμερα να παραγνωρίσουμε ότι ήταν ο κύ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου