Αρκούν τα οικονομικά μέτρα για την κανονικότητα της χωρας ;

Με μεγάλη επισημότητα και δικαιολογημένη περηφάνεια και συγκίνηση θα εορτάσουμε, σε λίγους μήνες, τα διακόσια χρόνια της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους

Ένα κράτος που πέρασε, στην κυριολεξία, από τα σαράντα κύματα για να βρεθεί σήμερα να είναι μέλος της ΕΕ (το δέκατο παρακαλώ ) , της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ

Συγκαταλέγεται στις ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου και διαθέτει σημαντικότατη ομογένεια σε όλο σχεδόν τον πλανήτη αλλά κυρίως εκεί που χτυπά η καρδιά της οικονομίας και του πολιτισμού στις ΗΠΑ και την ΕΕ τον Καναδά, την Αυστραλία

Χαίρει εκτιμήσεως λόγω της μακραίωνης ιστορίας και του απαράμιλλου αρχαιοελληνικού πολιτισμού και επιπλέον  επειδή, παρ’ όλο τον μικρό πληθυσμό, διαθέτει παγκόσμιας φήμης ονόματα στην τέχνη, στην λογοτεχνία, στις επιστήμες, στην έρευνα, στην τεχνολογία, στις επιχειρήσεις, στην ναυτιλία

Τέλος, αλλά καθόλου ασήμαντο, έχει εξαιρετικό κλίμα, βρέχεται παντού από θάλασσα και παράγει ορισμένα προϊόντα πραγματικά μοναδικά ( βλέπε μαστίχα , ελαιόλαδο, κρόκο,, αρωματικά φυτά, αυγοτάραχο, θυμαρίσιο μέλι )

Τι δεν έχει ;

Οργάνωση, παιδεία, αυτοπεποίθηση, έμπνευση, φαντασία, διοίκηση, τάξη, πειθαρχία, με άλλα λόγια πατριωτισμό

Θα καλούσατε σπίτι σας να φιλοξενήσετε κάποιον αν δεν είχατε κρεβάτι να τον κοιμίσετε, ζεστό νερό να πλυθεί, φαϊ να τον ταΐσετε ;

Κάπως έτσι φαντάζει η πρόσκληση στους ξένους επενδυτές σε μια χώρα που οι κρατικές υπηρεσίες βρίσκονται ακόμα στο ντοσιέ με την φακαρόλα, οι τράπεζες ξεπαραδιασμένες, η δικαιοσύνη αργόσυρτη και φοβισμένη, η διαφθορά, η διαπλοκή, η γραφειοκρατία και η παραοικονομία στα υψη και το σημαντικότερο, σκοτεινοί κύκλοι να αγωνίζονται να κρατήσουν την χώρα σε υπανάπτυξη και μαρασμό για προσωπικά οφέλη

Πώς να έρθουν οι άνθρωποι να μπλέξουν όταν πλέον γνωρίζουν, καλύτερα από εμάς τους ίδιους, την οδυνηρή ελληνική πραγματικότητα ;

Θα ακουστεί ίσως παράξενο σε κάποιους  αλλά ο πατριωτισμός είναι η αξία που εξέλειπε από το σύστημα και κατρακύλησε η χώρα από μια κορυφή που είχε κατακτήσει την δεκαετία του ’60 όταν έπαιρνε Νόμπελ, Όσκαρ, βραβεύσεις, εύσημα και έσπευδαν ξένοι να επενδύσουν, να γυρίσουν ταινίες, να διαφημίσουν τις ομορφιές της σε όλο τον κόσμο

Η κοινωνία παραδόθηκε σε επιτήδειους δημαγωγούς, έχασε το πατριωτικό-αγωνιστικό της φρόνημα και περιορίστηκε σε ένα καταναλωτισμό, ένα life style, μια ζωή χωρίς όραμα, στόχους και ιδανικά, για να φτάσει στη πολλοστή χρεοκοπία της και να κλαψουρίζει, μια δεκαετία, χωρίς να ψάχνει να βρει την αιτία των συμφορών της

Ο πατριωτισμός θα έκανε ευσυνείδητο τον κάθε κρατικό υπάλληλο, τίμιο τον κάθε επιχειρηματία, καινοτόμο τον κάθε αγρότη, αποτελεσματικό τον κάθε πολιτικό, αδιάφθορους τους δικαστές και τα όργανα της τάξης, αμιλλώμενους τους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και παραγωγικούς τους εκπαιδευτικούς τους

Αντ’ αυτών βλέπουμε όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω που αποτρέπουν αντί να προσελκύσουν ξένους στην χώρα μας

Αλλά μην πάτε μακριά, όταν οι ντόπιοι επιχειρηματίες διστάζουν στην πλειοψηφία τους να βάλουν το χέρι στην τσέπη γιατί να το κάνουν οι ξένοι ;

Δεν θέλω να πω ότι η χώρα είναι καταδικασμένη αλλά η επί διακόσια χρόνια ατολμία αντιμετώπισης παθογενειών, στρεβλώσεων, αδυναμιών και άλλων προβλημάτων δυσχεραίνει την προσπάθεια του όποιου καλοπροαίρετου αποπειραθεί να φέρει μια κανονικότητα η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν άγγιξε ποτέ τα δυτικά πρότυπα  

Αυτός ο πατριωτισμός ώθησε τον εύπορο διανοούμενο Ελύτη να αγωνίζεται υπέρ βωμών και εστιών, στο αλβανικό μέτωπο, για να παραδώσει στην ανθρωπότητα το Αξιον Εστί

Ο Ελύτης ήταν προορισμένος να πάρει το Νόμπελ όπως ο Καβάφης, ο Καζαντζάκης, ο Σικελιανός

Έγραφαν στη ίδια γλώσσα με τον Όμηρο, την Σαπφώ, τον Σοφοκλή και έτρεφαν την ίδια άπειρη αγάπη γι’ αυτή την πατρίδα

Αν ο καθένας μας προσπαθήσει να την αγαπήσει όσο εκείνοι τότε ίσως βαδίσουμε όλοι μαζί στη λεωφόρο της προόδου, της ευημερίας και της ανάπτυξης

Εις οιωνός άριστος, μάχεστε περί Πάτρης και ουχί περί πάρτης (σύντροφοι)