Πέθανε ο Πορτογάλος σκηνοθέτης, Μανουέλ ντε Ολιβέιρα

 Σε ηλικία 107 ετών
                   
Ο σημαντικότερος Πορτογάλος κινηματογραφιστής - και ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες στον κόσμο -, ο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα, πέθανε σε ηλικία 107 ετών.
Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε ο παραγωγός Λουίς Ουρμπάνο, επικαλούμενος πηγές στην οικογένεια του κινηματογραφιστή. Μετά την παρουσίαση της πρώτης ταινίας του το 1931, ο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα γύρισε περισσότερες από 50 ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ.
Ακούραστος εργάτης του σινεμά, ο Ολιβέιρα γύριζε ταινίες σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του. Η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του ήταν το «Gebo et l'ombre», ταινία που γύρισε το 2012.

                 

                    EPA/ESTELA SILVA

Ο Μανοέλ ντε Ολιβέιρα γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1908 στο Πόρτο της Πορτογαλίας. Το πλήρες όνομά του ήταν Μανουέλ Καντίντο Πίντο ντε Ολιβέιρα. Στις 4 Δεκεμβρίου 1940 παντρεύτηκε τη Μαρία Ιζαμπέλ Μπραντάο ντε Μενέσες ντε Αλμέιντα Καρβαλές, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

                 

                  EPA/JOSE COELHO

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κινηματογραφίας της χώρας του. Από την αρχή της καριέρας του και για τις επόμενες δεκαετίες διαμόρφωσε τη «φωνή» του πορτογαλικού σινεμά.
 Ο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα ήταν ο γηραιότερος εν ενεργεία κινηματογραφιστής του κόσμου. Μετά την παρουσίαση της πρώτης ταινίας του το 1931, την εποχή του βωβού κινηματογράφου, είχε γυρίσει περισσότερες από 50 ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ.
                 
Ο Ολιβέιρα γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1908 στο Πόρτο. Ήταν γιος ενός βιομηχάνου που είχε πάθος με τον κινηματογράφο και ασχολήθηκε με τις ταινίες από την ηλικία των 20 ετών, όταν έπαιξε στη βωβή ταινία "Το θαύμα της Φατίμα". Το 1931 γύρισε το πρώτο του ντοκιμαντέρ —επίσης βωβό— που αφορούσε τη ζωή των εργαζομένων στον Ντούρο, τον ποταμό που διαρρέει τη γενέτειρά του.

Δύο χρόνια αργότερα έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην πρώτη ομιλούσα ταινία της Πορτογαλίας, το "Τραγούδι της Λισαβόνας", όμως αυτό που τον ενδιέφερε πραγματικά ήταν η σκηνοθεσία. Αφού γύρισε πολλά ντοκιμαντέρ, το 1942 ήρθε η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, η "Ανίκι-Μπόμπο", με θέμα τη ζωή των παιδιών μιας λαϊκής γειτονιάς του Πόρτο.

Ωστόσο, η πολιτική κατάσταση και η έλλειψη υποδομών στην Πορτογαλία του δικτάτορα Σαλαζάρ τον κράτησαν μακριά από τις κάμερες επί δύο δεκαετίες. Μόλις το 1963 προβλήθηκε η δεύτερη ταινία μυθοπλασίας, το "Μυστήριο της άνοιξης", μια αλληγορία των Παθών του Χριστού.

Τη δεκαετία του '70 γυρίζει μια τετραλογία με θέμα τη χαμένη αγάπη και από το 1985 και μετά παρουσιάζει σχεδόν μία ταινία κάθε χρόνο, μεταξύ των οποίων ήταν τα "Σατέν παπούτσια", η "Θεία Κωμωδία", η "Κασέτα", ο "Χριστόφορος Κολόμβος, το αίνιγμα". Η τελευταία ταινία μεγάλου μήκους που γύρισε ήταν ο "Γκέμπο και η σκιά" το 2012. Στα τέλη του 2014 πάντως, για να γιορτάσει τα 106 γενέθλιά του, παρουσίασε στο πορτογαλικό κοινό μια ταινία μικρού μήκους, τον "Γέρο του Ρεστέλο" που είχε γυρίσει λίγους μήνες νωρίτερα, παρά την εύθραυστη υγεία του.