Περί της ταμπακιέρας

                         

Ζούμε μεν στην ίδια χώρα αλλά φαίνεται πως δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι με το ίδιο τρόπο τα πράγματα.

Και δεν αναφέρομαι, βέβαια, στους πολιτικούς που έχουν συμφέρον να αλλοιώνουν την πραγματικότητα και να αποκρύπτουν γεγονότα προς ίδιον όφελος.

Μιλώ για εμάς, τους απλούς πολίτες, που υφιστάμεθα το βάρος των πράξεων και παραλείψεων των κυβερνήσεων που εκλέγουμε.

Λογικά  δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια κοινή άποψη πάνω ,ας πούμε, στο θέμα της αιτίας της κρίσης ;

Και λέγοντας κοινή άποψη δεν εννοώ την απολυτή ταύτιση όλων των απαντήσεων των πολιτών αλλά μια τάση του τύπου : φταίει η πολιτική τάξη ή φταίει η κοινωνία ή φταίει η κακή οικονομική διάρθρωση.

Θα καταλάβαινα να συνυπήρχαν και οι τρεις παραπάνω απόψεις που επικαλύπτονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

Παρ’ όλα αυτά τίποτα τέτοιο δεν ακούγεται στον ορίζοντα.

Ακούμε κραυγές κατά των ξένων, κατά των πλουτοκρατών, κατά των μονοπωλίων, κατά του ευρώ, κατά του Μάαστριχ και για την ταμπακιέρα κουβέντα.

Και η ταμπακιέρα φίλτατοι είμαστε εμείς. Οι Έλληνες που κατοικούμε σ’ αυτόν τον τόπο και- από ότι γνωρίζω- είμαστε ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και εκλέγουμε δημοκρατικά τις κυβερνήσεις μας πολλές- πολλές δεκαετίες πίσω.

Επομένως για τις οποίες αποτυχίες ή επιτυχίες της χώρας μας είμαστε όλοι μαζί υπεύθυνοι και μοιραζόμαστε τα κέρδη ή τις ζημίες.

Για να έρθω, λοιπόν συγκεκριμένα, στα χρόνια μετά την χούντα που λίγο πολύ όλοι έχουμε μνήμη και άποψη.

Ήρθε κάνεις να μας βάλει το πιστόλι στον κρόταφο για να μας αποσπάσει την ψήφο μας ;

Μόνοι μας, με δική μας απόφαση, εκλέξαμε τους πολιτικούς οι οποίοι μας οδήγησαν εκεί που νομίζω πως όλοι θέλαμε.

Σε ένα καλύτερο αύριο.

Αυτό δεν ήταν- και είναι- το όνειρο του κάθε πολίτη, του κάθε γονιού, του κάθε ατόμου για το μέλλον του ;

Αυτοί οι πολιτικοί που εκλέξαμε έκριναν ότι αυτό το αύριο ήταν πιο εξασφαλισμένο μέσα στους κόλπους της Ευρώπης και εμείς το εγκρίναμε με το να τους ξαναψηφίσουμε.

Κάθε ένωση διέπεται από κανόνες που όλα τα μέλη πρέπει να τηρούν πιστά για να παραμένουν εντός.

Αυτό το γνωρίζουν και οι τελευταίοι ορεσίβιοι των Αγράφων.

Εμείς πως συμπεριφερθήκαμε ως μέλη της Ένωσης όλα αυτά τα χρόνια ;

Εκμεταλλευτήκαμε τις επιδοτήσεις, τα δωρεάν κοινοτικά κονδύλια, τα εύκολα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, τις εισαγωγές με πολύμηνες πιστώσεις, τις συγχρηματοδοτήσεις μεγάλων έργων, μετατρέποντας όλα αυτά σε ένα πραγματικά λαμπρό παρόν με την προοπτική ενός ακόμη λαμπρότερου αύριο.

Επειδή αι βουλαί των ανθρώπων είναι αυταί αλλά οι θεοί άλλα κελεύουν μας ήρθε κατακέφαλα το αμερικανικό κραχ του 2008.

Επειδή η χώρα ταξίδευε όλα αυτά τα χρόνια με τον αυτόματο πιλότο, κυβερνήτες και επιβάτες δεν δώσαμε σημασία  στις εμφανιζόμενες αναταράξεις.

Τώρα θα μου πείτε εσείς:  για το ότι εμείς μόνον από τις 28 χώρες τις Ευρώπης βρεθήκαμε στα βράχια φταίει ο πύργος ελέγχου  ή τα τρία κακά της μοίρας μας ;

Ας ψάξουμε λοιπόν την ταμπακιέρα να βρούμε την αιτία της συμφοράς μας κι ας αφήσουμε τις Ιερεμιάδες, τους θρήνους και τις κατάρες κατά μέρος.

Ο Χατζηπετρής μας τελείωσε και μαζί τελειώνει σε λίγο και το πάρτι.