Ο Κυριάκος και το αριστερό δίπολο

Τον γείτονα μου τον Κυριάκο τον είδα την Τρίτη μετά τις εκλογές.

Ήταν φανερά απογοητευμένος και δεν μπορούσε να πιστέψει πως έχασε την πρωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προσπάθησα, με κάτι μισές κουβέντες, να τον παρηγορήσω αλλά η κατάσταση του χειροτέρευε.

-Εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω είναι πως μετά από τόσα που έγιναν :

αγανακτισμένοι, διαμαρτυρίες, απεργίες, αυτοκτονίες, γιούχα, γιαούρτια, πήγαν και

ψήφισαν τον Σαμαρά.  

Προσπάθησα να του πω για τον φόβο που καλλιεργήθηκε όμως ήταν ανένδοτος.

-Δες τα αποτελέσματα στην Β’ Αθηνών και στην Β’ Πειραιά.

Από κει βγήκε ο Σαμαράς. Από τις φτωχογειτονιές.

Του υπενθύμισα ότι στη Β’ Αθηνών ανήκουν και τα νότια και τα βόρεια προάστια της Αθήνας , εκτός από τις δυτικές συνοικίες που μάλλον είχε κατά νου.

Η επιμονή του όμως δεν εκάμπτετο.

-Για να μη χάσουν τις πέντε έξι χιλιάδες στη τράπεζα προτίμησαν τον Σαμαρά.

Συνέχιζε ακάθεκτος το ίδιο τροπάριο.

Ο Κυριάκος είναι εδώ και αρκετά χρόνια, από επιλογή, άνεργος και χωρίς σοβαρές προϋποθέσεις  μιας κάποιας πενιχρής σύνταξης.

Δεν ξέρω τι προσδοκίες είχε εναποθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, με πρόσχημα την έλλειψη χρημάτων, δεν πήγε στην δυτική Μακεδονία να ψηφίσει.

Τα δυο του παιδιά, λέει, ότι εκβιάστηκαν ωμά από τους εργοδότες τους να ψηφίσουν Σαμαρά γιατί  αλλιώς θα έκλειναν τις επιχειρήσεις τους.

Δεν αρνούμαι πως αν αυτά ευσταθούν είναι πολύ σοβαρές παρεμβάσεις που χρήζουν επί πλέον διερεύνησης.

Όμως εγώ έμαθα στη ζωή μου κάτι άλλο.

« Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Κι αυτό δεν βλέπω να το κάνει ούτε ο Κυριάκος ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κυριάκος έχει από το πρωί μέχρι το βράδυ, στην διαπασών, την τουβουλα ανοιχτή στο MEGA  καταναλώνοντας ότι τούρκικο, επαναλήψεις, χαζοπαίχνιδα, στημένες ειδήσεις με όλες τις ποντικομαμές  στη οθόνη, δήθεν υψηλού επιπέδου εκπομπές με όλα τα πασοκικά φρούτα του Λαμπρακιστάν … εκτός ,αν έχει αλλού ποδόσφαιρο και τότε αλλάζει, με βαριά καρδιά, συχνότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς τους εν δυνάμει, όψιμους οπαδούς, δεν έσπευσε να τους «εκπαιδεύσει» στο λίγο διάστημα ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές.

(όχι ότι έχει καταβάλει προσπάθεια η σημερινή αριστερά γενικά για τους φανατικούς της ή για τους πολίτες εν γένει)

Αντίθετα μάλλον τους απομάκρυνε με την πολυφωνία και την κακοφωνία, ενίοτε.

Με μοναδικό εφόδιο την απελπισία και την καπριτσιόζικη αλλαγή πολιτικής στέγης δεν χτίζονται  κυβερνητικοί σχηματισμοί που θα εδραιώσουν μια δημοκρατική αλλαγή στη χώρα. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ οραματίζεται, στα αλήθεια, μια τέτοια προοπτική τότε οι Κυριάκοι συμπαθούντες χρειάζονται μια ηθοπαιδεία για να νιώσουν την σημασία του αριστερού οράματος, που υποτίθεται ότι πρέπει να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, επέλεξε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε ο ρόλος του είναι όντως βαρύς και εξόχως σημαντικός.

Αν πάλι ήθελε να στρίψει δια του αρραβώνος, τότε ο χρόνος και οι πρακτικές του θα τον καταστήσουν το ίδιο αναξιόπιστο σαν τον άλλο ιστορικό πόλο της αριστεράς πτέρυγας.