Πόση σφαλιάρα, τελικά, σας χρειάζεται

Εμπειρία πρώτη.

Βάζοντας το πιάτο στο τραπέζι άνοιξα και το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις.

(τρώγοντας  χωνεύεις καλυτέρα ότι σου σερβίρουν)

Κι άκουσα ξανά την ίδια φωνή.

Με το ίδιο απειλητικό ύφος και φαντάζομαι τα ίδια γουρλωμένα μικρά γουρουνίσια ματάκια.

-Πρότεινα αυτό, είπα εκείνο, έκανα το άλλο.

Λέω, θεέ μου, δεν είναι δυνατόν.

Αυτός, στο κράτος των Αθηνών, βγήκε πέμπτος με 7% !

Τι μας τσαμπουνάει, πάλι, ότι θα κάνει και θα δείξει.

Μα γι’ αυτό λέμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, κυρία μου.

Ιδού η απόδειξη.

Ξανά στην καρέκλα οι εξουσιομανείς.

Να δω την, μη εκλεγείσα, Αννούλα σε πόστο και να σκίσω τις καλτσοδέτες μου.

Εμπειρία δεύτερη

Σαν ενημερώνεσαι απ’ το ραδιόφωνο έχεις πολλά πλεονεκτήματα και  ένα μειονέκτημα.

Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι ότι δεν βλέπεις τις αντιπαθέστατες μούρες αυτών που λένε  και αυτών που είναι τα νέα.

Το μοναδικό μειονέκτημα είναι οι διαφημίσεις του γυφτομαγαζου.

Δεν ξέρω ποιος έχει αναλάβει την διαφημιστική του προβολή.

Ο άνθρωπος, όμως, είναι   tragic  στην κυριολεξία.

 Με το ίδιο μοτίβο, εδώ και χρόνια, παραποιεί στίχους  «επιτυχιών πίστας» για να μας πείσει ότι το γυφτομαγαζο είναι το πιο φτηνό, το πιο καλό και το πιο συφερτικό.

Και όλοι οι άλλοι κλεφτές και απατεώνες.

Εμπειρία τρίτη

Πήγα σήμερα στη τράπεζα και ήρθε να προστεθεί στην σειρά κυρία ξανθιά με μωβ φόρμα και ροζ εσώρουχα πάνω σε μπεζ πλατφόρμες.

Φτάνοντας στο γκισέ είπε ότι ήθελε να κάνει κατάθεση κάποιων ποσών.

-Και το τάδε ποσό φέρατε ; Την ρωτά ο υπάλληλος.

-Ναι τα έφερα όλα. Αφού, τώρα πια,  τα πράγματα  είναι καλύτερα… μου είπε και η μητέρα μου… πήγαινε τα πίσω, τώρα, δεν υπάρχει ανησυχία.

Πως συνδυάζονται,  οι τρεις  εμπειρίες- ιστορίες,  θα με ρωτήσετε.

Στο τόπο μας ζήσαμε τραγικότατα ιστορικά γεγονότα, με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις σε πολλά τμήματα της κοινωνίας,  χωρίς, ποτέ, να  σταθούμε να αναλύσουμε το ποιοι και γιατί

έφταιξαν και τι πρέπει να γίνει να μην ξαναπάθουμε τα ίδια.

Έτσι πέρασε στο ντούκου ο εμφύλιος, μετά η χούντα και τώρα το μνημόνιο.

Η ξανθιά κυρία το μόνο που κατάλαβε, από την σύγχρονη ελληνική ιστορία,  είναι ότι στα δύσκολα κρύβουμε τα λεφτά μας στο σεντούκι.

Δεν αναρωτήθηκε πως οι γόνοι των μαυραγοριτών σήμερα είναι τραπεζίτες, που εξακολουθούν να πίνουν το αίμα μας σαν τους γονείς τους.

Πως το στιγμιαίο αδίκημα της χούντας απάλλαξε όλους τους συνεργάτες της, που σήμερα έχουν το θράσος να κάνουν μαθήματα ηθικής αγωγής, σε λίγο και από το βήμα της βουλής. 

Ούτε πως αυτός που μας οδήγησε στο μνημόνιο και επέβαλε τα χαράτσια της ζωής μας, σε μας αλλά άφησε απείραχτη την κάστα του, σήμερα μετέχει σε κυβέρνηση που θα μας σώσει από τα μέτρα που μας έμπηξε ο ίδιος.

Για όσους έχουν καταλάβει το ίδιο με την ξανθιά κυρία τους εύχομαι περαστικά