Τέλη Μαρτίου παράδοση- Φταίνε οι κακοί ξένοι

                   

Δημήτρης Παφίλας

“Μόνο με κυβέρνηση ειδικού σκοπού ή χούντα περνούν τα μέτρα” είπε ο κ. Τσίπρας – όπως μας είπε η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη.

Πριν τα μέτρα, όμως, ο σημερινός πρωθυπουργός διέλυσε την οικονομία με ακινησία τους πρώτους επτά μήνες 7, προκήρυξε δημοψήφισμα και οδηγήθηκε στην υπογραφή για τους κεφαλαιακούς ελέγχους. Στην συνέχεια, με το γνωστό αλαζονικό ύφος ειρωνευόταν τους άλλους πολιτικούς διότι τρεις φορές κέρδισε τις εκλογές.

Το γεγονός ότι, αποδέχθηκε ένα βαρύ μνημόνιο χειρότερο και απ αυτό που του πρότειναν οι δανειστές, δεν είχε καμία σημασία. Είχε “σωθεί” η χώρα. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν του Γιούνκερ ο οποίος προς στιγμή, θεώρησε ότι, έχει να κάνει με κάποιο βιρτουόζο πολιτικό. Τι διαφορά,όμως, έχει άραγε μια κυβέρνηση με ποσοστό 28% ( του 56%) από μια Χούντα ; Η δεύτερη ήταν μια δράκα χαμηλόβαθμων αξιωματικών και η πρώτη ένα συνοθύλευμα οπουρτουνιστών, επαγγελματιών ή ημίτρελων της αριστεράς και φυσικά επαγγελματιών της πολιτικής από το παλαιό Πασοκ.

Μπροστά στην εξουσία δε, ο Τσίπρας δεν ορρωδεί προ ουδενός, γι αυτό και ανέβασε στους υπουργικούς θώκους τον Καμμένο .Ύστερα την πρόσκρουση και στον δρόμο προς την μετάλλαξη του ο Τσίπρας έχασε το “κεφάλαιο” του, τον Βαρουφάκη και τους επαγγελματίες της αριστεράς ( ΛΑΕ) που πίστεψαν ότι, θα ανοίξουν “μαγαζί” με 10%. Ας επιστρέψουμε, όμως, στον Τσίπρα.

Ποιοι θα υπογράψουν τα σκληρά μέτρα στις αρχές του Απριλίου ; Μα, φυσικά αυτό το συνοθύλευμα κόμμα του Σύριζα και οι Ανελ. Όποιος το πιστεύει αυτό, εθελοτυφλεί. Κανένα από τα θέματα για τα οποία διαπραγματευόμαστε με τους δανειστές δεν έχει προχωρήσει. Ούτε το σχέδιο- έκτρωμα του Κατρούγκαλου, ούτε τα κόκκινα δάνεια. Εκεί κοντά στο Πάσχα των Καθολικών ή και νωρίτερα η κυβέρνηση συνοθύλευμα αναμένεται να παραδοθεί με την γνωστή επωδό “Προσπαθήσαμε, αλλά φταίνε οι κακοί ξένοι που δεν δίνουν την αξιολόγηση”. Από μια κυβέρνηση- παρωδία δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Η ζημιά είναι μεν στο Dna της Αριστεράς, αλλά όχι της παρωδίας που ζούμε καθημερινά.