Η Ελλάδα του Ντελ Πιέρο... (ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ)

γράφει:  Ο Αντώνης Καρπετόπουλος

Η Ελλάδα, ειδικά τα δυο τελευταία χρόνια, είναι ένα παγκόσμιο παράδειγμα αποτυχίας και όχι χρεοκοπίας – η χρεοκοπία είναι κάτι που έχει συμβεί στο παρελθόν σε ένα πλήθος από χώρες. Η Ελλάδα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, στα μάτια των ξένων δεν είναι μια ελκυστική χώρα που κάποια στιγμή κάποιοι θα αγοράσουν: είναι μια χώρα βουλιαγμένη από τη -και στην- διαφθορά και την πολιτική αδεξιότητα, ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση της, κοινωνικά ετοιμόρροπη και οικονομικά απολύτως αφερέγγυα.
Οποιος συνεργάζεται με επιχειρήσεις του εξωτερικού γνωρίζει ότι εδώ και μήνες οι ξένοι μας αντιμετωπίζουν με μια, πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, δυσπιστία. Οι επιχειρήσεις που εισάγουν υποχρεώνονται καιρό τώρα να προπληρώσουν το εμπόρευμα, διαρκώς λιγοστεύουν τις παραγγελίες, είναι απίθανο να εξασφαλίσουν τις τραπεζικές ή άλλες εγγυήσεις που οι ξένοι ζητάνε. Οι δυτικοευρωπαίοι βλέπουν στην Ελλάδα να θεριεύουν φασιστικές και νέοκομμουνιστικές αντιλήψεις με τις οποίες η πολιτισμένη Ευρώπη έχει καιρό τώρα πάρει διαζύγιο. Σε μια τέτοια χώρα της οποίας η ευρωπαϊκή προοπτική μόνο σίγουρη δεν είναι, το να περιμένεις να 'ρθει ο Ντελ Πιέρο είναι απόδειξη ότι μας ψεκάζουνε.  
Πέρα από την πλάκα νομίζω ότι η ιστορία αυτή έβγαλε στο φως μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ίδιας της κοινωνίας μας. Προφανώς για την άφιξη του Ντελ Πιέρο δεν ενδιαφέρονταν όσοι έχουν ζήσει τον βίαιο υποβιβασμό του βιοτικού τους επιπέδου – αυτοί μάλλον δεν έχουν και καμία απολύτως όρεξη για ν' ακούν για ποδόσφαιρο: τους καταλαβαίνω.
Την πιθανότητα ότι θα έρθει ο Ντελ Πιέρο την πήραν στο σοβαρό εκείνοι που, παρά τις δυσκολίες που έχει δημιουργήσει στη ζωή τους η κρίση, πιστεύουν ότι ως δια μαγείας κάποια στιγμή θα αλλάξουν όλα και θα ξαναζήσουμε σε μια χώρα που πλήρωνε 5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε ποδοσφαιριστές, 10 εκατομμύρια δολάρια σε μπασκετμπολίστες, 100 δις για Ολυμπιακούς Αγώνες, 250 ευρώ για ένα μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια και 900 ευρώ το μήνα για επιδόματα έγκυρης προσέλευσης και ευπρεπούς ένδυσης.

 Η πίστη στον ερχομό του Ντελ Πιέρο μαρτυρά ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που πιστεύουν ότι η κρίση θα αντιμετωπιστεί μαγικά – πατώντας ένα κουμπί π.χ, ή κάνοντας κάποιο σατανικό κόλπο. Δεν είναι έκπληξη: άλλωστε και στις εκλογές οι μισοί ψήφισαν πιστεύοντας ότι για όλα φταίει το κακό μνημόνιο (λες και την κρίση τη δημιούρτγησε αυτό) και οι άλλοι μισοί με τη βεβαιότητα ότι θα γίνει ανάπτυξη γιατί το είπε ο Σαμαράς στο Ζάππειο κι ο Βενιζέλος στο Mega (λες κι αυτή γίνεται όχι με λεφτά, αλλά με λόγια).

Ο ερχομός του Ντελ Πιέρο είναι η απόδειξη ότι οι ιδεοληψίες της χώρας είναι ανίκητες. Θα πρότεινα να βάλει ένα ακόμα χαράτσι ο Στουρνάρας και να τον φέρει: η χώρα τον έχει ανάγκη για να συνεχίσει να ζει με ψευδαισθήσεις. Αλλά δυστυχώς, ο Αλέξανδρος είναι σοβαρό παιδί και μεγάλος αρτίστας για να τρέχει λίγο πριν τα 40 στα χωράφια της Σουπερλίγκας μας...