Μαθητευόμενοι μάγοι ή κρυφά χαρτιά της ΕΕ ;

                       
                         πριν                                          μετά

Το ζήσαμε λοιπόν κι αυτό !

Από την κατήφεια και την απόγνωση της απελθούσας κυβέρνησης περάσαμε στα χαμόγελα, την αισιοδοξία και την εύκολη λύση σε όλα με την καινούργια αριστεροκαμμένη που εκλέξαμε.

Καλορίζικη να είναι και να της πάνε όλα κατ’ ευχήν.

Ο λαός απεφάνθη και επομένως η εντολή εδόθη και το πλοίο της ελπίδας σαλπάρισε.

Τώρα το ζητούμενο είναι τι καιρό θα βρει μπροστά του.

Πάντως, σύσσωμος ο τύπος και τα μέσα, γενικώς, συμπλέουν με το εν λόγω πλοίο και όλα πάνε πρίμα.

Εντύπωση βέβαια προκαλεί στον μέσο πολίτη η τεράστια αντίθεση που έθεσα εξ αρχής. Δηλαδή της εντελώς αντίθετης εικόνας των δυο κυβερνήσεων.

Η προηγούμενη μας προειδοποιούσε ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ σφιχτό χρονικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα ώστε μετά να επακολουθήσει μια πιο χαλαρή πορεία με την επιτήρηση, βέβαια, της ΕΕ πάντοτε.

Η καινούργια μας καθησυχάζει ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Εκπέμπει ένα κλίμα πλήρους αισιοδοξίας ότι υπάρχει χρόνος, χρήμα και δυνατότητα μόνοι μας να πάρουμε όποιες αποφάσεις θέλουμε και να βελτιώσουμε τη ζωή μας.

Εδώ ως σώφρων πολίτης επιτρέψτε μου να εκφράσω κάποιες απορίες.

Δεν είναι δυνατόν μέσα σε λίγες μέρες να άλλαξαν ως δια μαγείας τα πράγματα και από την μαύρη απελπισία να περάσουμε στην άφατη αισιοδοξία.

Τέτοιες απότομες αλλαγές προκαλούν σίγουρα αναταράξεις και ζαλάδες.

Από τα χαμηλά στα υψηλά και από τα λίγα σ’ όλα.

Κάποιος από τους δυο πρέπει να ψεύδεται ή έστω να υπερβάλλει.

Και επειδή η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση των απόψεων, γι’ αυτό, πιστεύω ότι και οι προηγούμενοι μας ζόρισαν παραπάνω και τούτοι βιάζονται να περάσουν μια άπλετη ευφορία που, πάνω στη χαρά και στα πανηγύρια, σίγουρα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Είναι, δηλαδή, δυο διαφορετικά εργαλεία προκειμένου να επιτύχεις την λαϊκή συναίνεση.

Στην μια περίπτωση χρησιμοποιείς τον φόβο και τον πειθαναγκασμό και στην άλλη ρίχνεις το πλήθος μες την καλή χαρά και μετά του ‘’την φέρνεις’’ με τρόπο.

Ανατρέξτε στην μεγάλη παραμύθα της Αλλαγής που για κακή μας τύχη παρέμεινε κενό γράμμα και όταν μας ήρθε κι ο λογαριασμός χάσαμε τον μπούσουλα.

Γιατί πρέπει να υπενθυμίσω στους πανηγυρίζοντες χαροκόπους και γλεντζέδες των εκλογικών αποτελεσμάτων ότι πάντα ο λογαριασμός, στο τέλος, έρχεται σε μας τους εργαζόμενους μεροκαματιάρηδες και ουδέποτε, μέχρι τώρα στην μακραίωνη ιστορία του είδους μας, στους ισχυρούς, στους πλούσιους, στις εξουσίες και στα μεγάλα τζάκια.

Τόσα χαμόγελα και τόση ευτυχία, όταν είσαι χρεοκοπημένος και εξαρτάσαι από τον οβολό του γείτονα, πραγματικά δεν εξηγείται.

Επειδή όμως το γέλιο είναι μεταδοτικό, μάλλον, χρησιμοποιείται ως μέθοδος να περάσει ένα κλίμα αισιοδοξίας και ελπίδας ότι όλα θα πάνε καλά.

Ποια είναι η αλήθεια πιστεύω ότι δεν γνωρίζει κάνεις εκτός από πέντε-έξι ανθρώπους.

Αν αίφνης η ΕΕ αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να μπει στο κλαμπ του ‘’κόβω χρήμα και μοιράζω κολλαριστά χαρτονομίσματα στα πλήθη’’, τότε πιθανόν να θέλει να χρησιμοποιήσει την καινούργια μας κυβέρνηση σαν μέσο επιτυχίας του σκοπού της.

Γιατί πως αλλιώς θα πείσει τον μέσο Γερμανό πολίτη που τον έχει 20 χρονάκια στο ρήμα πεινάω ότι ξαφνικά αλλάζουμε ρότα κι από την λιτότητα ξαναπερνάμε στην κατανάλωση ;

Μόνο αν χρησιμοποιήσει σαν δικαιολογία τους Έλληνες αριστεροκαμμένους  ότι αν δεν τους δώσουμε ότι ζητούν θα έρθουν να μας ψεκάσουν και θα πάθουμε την ήττα της ζωής μας.

Μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η χαρούμενη κυβέρνηση που μας πρόεκυψε.                         

Εν μέσω διεθνών τρικυμιών , καταιγίδων και οικονομικών δυσχερειών που, όμως, εμάς δεν μας αγγίζουν και μπορούμε να επανιδρύσουμε το κράτος, στα πρότυπα του 1981, με μπόλικους διορισμούς, απέραντο δημόσιο, εξοπλιστικά προγράμματα,  αιωνίους φοιτητές και λεφτά απ’ το ταβάνι.