Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές

Στα χρόνια μας τους πολιτικούς τους βλέπαμε μόνο στα ζουρναλ.

Εκεί παρουσιαζόντουσαν  κάποιες φάτσες που ανοιγόκλειναν το στόμα τους και ο σχολιαστής αναλάμβανε να μας μεταφέρει τα λόγια τους.

Στην εποχή τούτη οι πολιτικοί έχουν μπει στα σαλόνια μας, στις κρεβατοκάμαρες μας, στις κουζίνες μας.

Η άμεση αυτή επαφή, λογικά, θα έπρεπε να έχει απομυθοποιήσει το σινάφι αυτό.

Θα έπρεπε, η σημερινή κοινωνία, να έχει πιο ευαισθητοποιημένο κριτήριο από την δική μας, που τους απαντούσαμε άπαξ της εβδομάδος και για ελάχιστα δευτερόλεπτα, χωρίς μάλιστα να ακούμε τι λένε απευθείας.

Παρ όλα αυτά τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας παραμένουν στο κατώτατο επίπεδο.

Έτσι στη Βουλή των Ελλήνων παρελαύνουν ηθοποιοί, αθλητές, δημοσιογράφοι.

Αυτοί είναι η καινούργια φουρνιά εκπροσώπων του λαού που ήρθαν να συγκατοικήσουν με τους παραδοσιακούς  ενοίκους που ήσαν δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί και συνδικαλες.

Στα παραδοσιακά, λοιπόν, τζάκια προστεθήκαν και οι αναγνωρίσιμοι.

Δηλαδή, αυτούς που προβάλλει κατά κόρον η τουβουλα.

Μέσα στα πλαίσια της ισοπέδωσης, που επιχειρήθηκε συστηματικά από την δεκαετία του ογδόντα και εντεύθεν, αδερφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.

Είδαμε λοιπόν στη Βουλή Μπουρδαρες, Κατσιφαρες, Βουρους, Ζουνες, Γκερεκες και ότι άλλο φρούτο ευδοκιμούσε στο κήπο της μεταλλαγμένης κοινωνίας μας.

Μέσα απ’ όλο αυτό το ξεκατίνιασμα φυσικό ήταν να φτάσουν να μας εκπροσωπήσουν και οι Κασιδιάρηδες και οι   Κανέλλες και οι Δουρες και οι Τατσοπουλοι.

Όσο δε η κοινωνία μας θα κατρακυλά στα σκαλοπάτια της οικονομικοκοινωνικής εξαθλίωσης, τόσο το κοινωνικό πρότυπο των τηλεκαταναλωτων- ψηφοφόρων  θα ακολουθεί  όλο και πιο φθίνον κριτήριο.

 Τότε τα ματάκια και τα αυτάκια μας θα υποστούν χειρότερες συνευρέσεις  απ’ όσες σχολιάζονται, χαβαλετζιδικα σήμερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκειθεν μεταφερόμενες και στα ‘’επίσημα’’ ΜΜΕ.