Πόθεν αίσχος και εκλογές

Δημοσκοπήσεις δίνουν και παίρνουν.

Υποψήφιοι κάθε λογής μοστράρουν τις φάτσες τους εκλιπαρώντας μας για ένα σταυρουδάκι.

Δηλώσεις και συνεντεύξεις απάντων των υποψήφιων σε άπαντα τα ΜΜΕ megaλα μικρά και mini.

Ακόμα και blogs επιστρατεύτηκαν για να πλασάρουν την πραμάτεια στο παζάρι των εκλογών.

Εκλογικός οργασμός με μια ένταση που φαντάζει ακατανόητη για εμένα τον μέσο πολίτη.

Αν εννόησα καλώς, από όλους τους εκπροσώπους του πολίτικου συστήματος και της τριμερούς επιτροπής που μας παρέχει την "μηχανική υποστήριξη" στην ΜΕΘ που βρισκόμαστε, οι αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες για την επόμενη, τουλάχιστον, τριετία.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι μανιακοί της εξουσίας γιατί σφάζονται για ένα στασίδι στο ελληνικό κοινοβούλιο ;

Την στιγμή που, με την υπογραφή των αλλεπάλληλων μνημονίων,  η οικονομική και κατ’ επέκταση κοινωνική πορεία του τόπου είναι λεπτομερώς προδιαγεγραμμένη.   

Τι διαφορά θα έχει αν το στασίδι το έχει ο Νικολάκης ή ο Πετράκης ; Η Κατινούλα ή η Μαιρούλα ;

Για εμάς τους απ' έξω προφανέστατα καμία.

Για όσους εξασφαλίσουν το στασίδι, όμως, θα λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους για πάντα.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να το εννοήσετε.

Δείτε τις δηλώσεις «πόθεν αίσχος» των πολιτικών και θα αλληθωρίσετε.

Χρήματα που η μέση οικογένεια δεν τα συγκεντρώνει σε όλο τον εργάσιμο βίο της ο μέσος πολίτικος τα εξασφαλίζει σε δυο - τρία χρόνια.

Νισάφι, λοιπόν, με την αλτρουιστική διάθεση όλων των ψώνιων να μας πλασάρονται ως σωτήρες μας και σωτήρες της χώρας.

Ας βγουν κι ας δηλώσουν ανενδοίαστα ότι θέλουν να σώσουν την τσέπη τους για να συμφωνήσουμε ότι μιλάμε την ιδία γλώσσα.

Και δεν είναι μόνο το οικονομικό.

Από κοντά ακολουθούν, το πούλημα της μούρης, η δικαστική και αστυνομική συνδρομή σε κάθε φάση της ζωής τους, οι ασυλίες, οι ατέλειες, οι απαλλαγές, το αλισβερίσι με τα ΜΜΕ και όλες τις μεγαλοεπιχειρήσεις, τα ταξιδάκια εντός και εκτός της επικράτειας και οι ατέλειωτοι τεμενάδες από όλους τους λακέδες της εξουσίας.

Είναι πολλά τα προνόμια, εκτός απ' τους παράδες, φίλτατοι.

Για αυτό και τριγυρίζουν γύρω από το βάζο με το μέλι ποιος θα βουτήξει το πιο πολύ.

Η λύση, ύστερα από το κάζο της κομματοκρατίας, είναι ένας πατριώτης κυβερνήτης στα πρότυπα του συχωρεμένου του Καποδίστρια.

Ένας καταξιωμένος, στη συνείδηση του κόσμου, φωτισμένος ηγέτης, που θα πάρει τη χώρα και το λαό της από το χέρι και θα την οδηγήσει στο μονοπάτι της προόδου και της ευημερίας αποκαθιστώντας την διεφθαρμένη εικόνα της στον έξω κόσμο.

Όλα τα άλλα, που αυτή τη στιγμή προτείνονται, είναι απλώς συνταγές συντήρησης  της πολιτικής ελίτ, που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και στον όλεθρο, που φαίνεται πως ακόμα, δυστυχώς, δεν έγινε αντιληπτός από όλους.