Οι έμποροι των Τεμπών και άλλα λαϊκά παραμύθια

                                      

 

Μωρ’ είναι δύσκολο πολύ

να βγει η αλήθεια στο κλαρί
σαν πρωτοπέταχτο πουλί                                           

 και να λαλεί και να λαλεί
μωρ’ είναι δύσκολο πολύ

 να βγει η αλήθεια στο κλαρί… από το ‘’παραμύθι χωρίς όνομα’’ του Ιάκωβου Καμπανέλη 

 

Το δικό μας όμως παραμύθι έχει όνομα ‘’οι έμποροι των Τεμπών’’ και εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας αρκετούς μήνες τώρα.

Οι έμποροι προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους με κάθε τρόπο                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       παρουσιάζοντας την ως την μια και μοναδική, σαν κι αυτήν καμία άλλη, δεν σπάει                                                                                                                                                                                                                      δεν χαλάει αμεταβλήτο Made in Russia.

 

Επιστράτευσαν για το σκοπό αυτό ειδικό προσωπικό που έβγαλε στη φόρα ότι ψεύδος μπορεί να φανταστεί κάποιος και με κραυγαλέα συνθήματα, συγκεντρώσεις, συναυλίες και άλλα κόλπα διαφήμιζαν και προωθούσαν την πραμάτεια τους γιουχάροντας όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την γνησιότητα των εμπορευμάτων.

Πόσοι τα ψώνισαν ;

Επτά στους δέκα πολίτες έσπευσαν να ψωνίσουν τα εμπορεύματα.

‘Αλλοι ψυχόπονοι,, άλλοι αντιδραστικοί άλλοι ευκολόπιστοι, άλλοι αντιστασιακοί, ανταρσιοπληκτοι και λοιπές δημαγωγικές δυνάμεις φανατικοί της ‘’αντί’’ κουλτούρας.

Διότι αν θες να είσαι in ψωνίζεις από τους ειδικούς στην διασπορά του μίσους, του διχασμού και της μπουρδολογίας αφού κατά κει τραβάει το ρέμα της προοδευτικής παπαρολογιας.

Εμπρός της γης οι ψεκασμένοι με τις αλοιφές, τις επιστολές, τα ξυλολια, τις συγκαλύψεις, τα μπαζώματα, ξοπίσω από σκοταδιστές καβαλάρηδες της εξουσίας μέσα από την καταστροφή της χώρας.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

Για ένα αδειανό πουκάμισο για μια συνομωσία του ψεύδους που όπως όλα τα ψεύδη έχει κοντά ποδάρια.

Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις

Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις

Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις

Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν’ ανασάνεις…

 

 Έγραφε κι αυτά ο Καμπανέλης αυτός που έζησε το Μαουτχαουζεν και προσπαθούσε να μεταφέρει την ομόνοια στο κόσμο κι όχι το μίσος το διχασμό και την εξόντωση του απέναντι όπως επιδιώκουν οι έμποροι των Τεμπών και οι συνοδοιπόροι του ψέματος της διαστροφής και της πολιτικής εκμετάλλευσης του πόνου.