Η αβάσταχτη ελαφρότητα μας

Ή εδώ ο κόσμος καίγεται…

Ανέκαθεν μας χαρακτήριζε ένα κάτι σαν’’ περί άλλων τυρβάζουν’’.

Οι τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις  στα τρέχοντα πολλά ντόπια και διεθνή γεγονότα αφήνουν έκπληκτο τον κάθε νοήμονα παρατηρητή να αναφωνήσει ‘’δεν είναι δυνατόν’’.

Στα καθ’ ημάς όμως όλα είναι δυνατά.

Διότι όλα γίνονται στο πόδι την τελευταία στιγμή με κινήσεις εμβαλωματικου χαρακτήρα κι έχουν την λογική να ρίξουν στάχτη στα μάτια.

Βέβαια σε μια κοινωνία αδιάφορη, χάσκουσα, ημιμαθή και κακομαθημένη ας λέμε και πάλι  καλά.

Την κοινωνία όμως την διαμορφώνουν και την εκπαιδεύουν οι ηγέτες όπως οι γονείς τα παιδιά τους.

Σε εμάς όμως δεν συμβαίνει κανένα από τα δυο.

Παιδιά και πολίτες απαίδευτοι, κακομαθημένοι, αδιάφοροι, απαιτητικοί και ανεύθυνοι.

Δείτε την κατάσταση στις υπηρεσίες του Δημοσίου που είναι 100% υπεύθυνες για τα τραγικά γεγονότα των δεκάδων νεκρών στα δυστυχήματα τις τελευταίας δεκαετίας.

Δείτε τους ατάλαντους καλλιτέχνες που συρρέουν εξίσου άσχετοι θαυμαστές να τους αποθεώσουν.

Δείτε τους αγράμματους δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ρεπόρτερς με τα γραμματικά και συντακτικά λάθη που μας ενημερώνουν καθημερινά.

Δείτε τους άσχετους οδηγούς που γίνονται καθημερινά πρόξενοι δυστυχημάτων με φόρο αίματος στην άσφαλτο αλλά και υλικές ζημιές ανυπολόγιστες.

Δείτε τις ανεξέλεγκτες συμμορίες ρομάδων και λοιπών που λυμαίνομαι τα πάντα αλλά τυγχάνουν ασυλίας ως ευάλωτες ομάδες.

Και όλα αυτά τα αντιμετωπίζουμε με ένα ‘’ντάξει μωρέ κι αλλού τα ίδια γίνονται ‘’.

Δεν είναι όμως αυτό αλήθεια.

Οκτώ στους δέκα δημόσιους υπάλληλους του στενού και του ευρύτερου θα πήγαιναν σπίτι τους αν δούλευαν στην όποια ιδιωτική επιχείρηση.

Υπηρεσίες χωρίς παραγωγικά και θετικά αποτελέσματα θα έκλειναν και θα αντικαθίσταντο με άλλες επάλληλες δραστηριότητες ή τελοσπάντων θα εύρισκαν μια αποτελεσματική λύση.

Οι επαγγελματικές συντεχνίες με τα παράλογα αιτήματα θα αντιμετωπιζόντουσαν με την κατάλληλη επιμόρφωση και την απεξάρτηση από τις κομματικές συναναστροφές.

Κι ερχόμαστε στο επίμαχο.

Η κομματοκρατία.

Πάνω από το σώμα της χώρας που ψυχορραγεί, κάθε τρεις και λίγο, ερίζουν κάποιες χιλιάδες κομματικά κοπρόσκυλα, αδιαφορώντας για το καλό της πατρίδας και προτάσσοντας το συμφέρον του κόμματος και της προσωπικής τους ανέλιξης διαπράττουν σειρά εγκλημάτων κατά του δημοσίου συμφέροντος αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Μετά από αυτό όταν ο Σαββόπουλος μας χαρακτήρισε κολωέλληνες ξεσηκώθηκαν κάτι ‘’ευαίσθητοι’’ να τον κράξουν. Αυτόν που οσμιζόταν τα καλά και τα άσχημα και τα μετέτρεπε σε στιχάκια προσπαθώντας να συμβάλλει όσο μπορούσε σαν άλλος Σολωμός στο να μας βάλει λίγο μυαλό.

Αλλά που εμείς ο εξυπνότερος λαός του κόσμου δεν έχουμε ανάγκη από πατριώτες που νοιάζονται για το καλό μας.

Θέλουμε τους κόλακες, τους αντισυμβατικούς, τους ανακατωσούρηδες, για να εκφράσουμε τον επαναστατικό μας χαρακτήρα που τον σπαταλάμε στον τζόγο, στη χρήση ουσιών και στην παρλαπίπα των κοινωνικών δικτύων.

Σαν μισούνται ανάμεσο τους δεν τους πρέπει Ελευθερία, λοιπόν, ‘’σύντροφοι’’ της καταστροφής.