Η Εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί, τα κτίρια.

 

                             

 

Θεωρητικά είναι ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να μας έχει απασχολήσει ως Έλληνες εδώ και πολλά χρόνια.

Τα σαράντα κύματα, από τα οποία πέρασε η κοινωνία μας, δεν άφησαν χώρο και χρόνο να ασχοληθούμε αφού κάθε τρεις και λίγο περί άλλα τυρβάζουμε.

Α) Τι είδους εκπαίδευση οραματιζόμαστε για τα παιδιά μας ;

Β) Πως επιθυμούμε να είναι ο δάσκαλος τους ;

Γ) Ποιο σχολικό κτίριο αντιπροσωπεύει τις αντιλήψεις μας ;

Τι ακριβώς πιστεύουμε ότι πρέπει να μαθαίνει ένα παιδί που θα πάει σχολείο το 2022 και θα τελειώσει το 2034 ;

Αν κάνω αυτή την ερώτηση σε 100 γονείς αυτής της κατηγορίας οι 95 θα με κοιτάξουν παράξενα και θα αλλάξουν δρόμο.

Ξέρετε ο προγραμματισμός δεν είναι και το πιο τρομερό χαρακτηριστικό της φυλής μας.

Συνηθίσαμε να πορευόμαστε με τη λογική :

Όσα πάνε κι όσα έρθουν ή

Μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει

Πόσοι από εσάς μπορούν να αναλογιστούν τι θα ισχύει το 2034 ;

Επομένως τι πρέπει να προτάξω στην εκπαίδευση που θα λάβει το παιδί μου ;

Κάποιοι θα πουν ότι το θέμα απασχολεί την πολιτεία ή τα αρμόδια όργανα του υπουργείου.

Επομένως οι γονείς δεν έχουν λόγο και ως πρόβατα επι σφαγή ακολουθούν τον ποιμένα και όπου βγάλει ο δρόμος.

Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουν μετά το δικαίωμα να ασκήσουν την όποια κριτική ή αξίωση αφού μετέθεσαν την ευθύνη στον ποιμένα και την γκλίτσα του.

Καλό είναι τα παιδιά, από την προσχολική ηλικία, να αποκτούν εμπειρίες και κατευθύνσεις τέτοιες, σύμφωνα με το πνεύμα και ρεύμα της εποχής, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον

Αργότερα στο σχολείο, το οποίο πρέπει να ακολουθεί την ίδια στρατηγική, θα αναπτύξει δεξιότητες και θα αποκτήσει γνώσεις που θα το κατευθύνουν στη σωστή επιλογή αντικειμένου σπουδών, που θα ταιριάζει με τις κλίσεις, τις αναζητήσεις, τον χαρακτήρα του και τον ψυχισμό του.

Προφανής είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη τα σχολεία να είναι σε θέση να έχουν τα εφόδια να ανταποκριθούν σε αυτές τις προκλήσεις και να ανταπεξέλθουν.

Για το λόγο αυτό, το ανθρώπινο δυναμικό, καλό είναι να έχει την ανάλογη παιδεία, την κατάλληλη κατάρτιση, την ευπρέπεια, την αισθητική άποψη  και το κοινό αίσθημα του σημαντικού ρόλου που καλείται να φέρει σε πέρας σε ένα τόσο κρίσιμο πεδίο όσο είναι αυτό της γνωστικής, ηθικής και κοινωνικής εκπαίδευσης που καλείται να μεταδώσει.

Αν οι εκπαιδευτικοί δεν εμφορούνται από υψηλο φρόνημα της ευθύνης του λειτουργήματος τους καλό είναι να μην αναλαμβάνουν θέσεις και ας ασχολούνται με κάτι άλλο.

Ο ιδανικός  εκπαιδευτικός φλέγεται από την επιθυμία να μεταδώσει γνώσεις, εμπειρίες, παραδείγματα και μεθόδους ελιγμών στην επίλυση όλων των πιθανών θεμάτων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα βλαστάρια του έθνους που του εμπιστεύονται γονείς και πολιτεία να τα βγάλει αρματωμένα στον αγώνα της ζωής.

Για να λειτουργήσει όλο αυτό το εγχείρημα χρειάζεται ο κατάλληλος χώρος,

Τα σχολικά κτίρια είναι οι φυσικοί χώροι, οι φωλιές, που θα φιλοξενήσουν τους νεοσσούς και θα τους χαρίσουν προστασία και υγιές περιβάλλον για να δεχθούν την φροντίδα και την ασφαλή εκπαίδευση από τους κατάλληλους  παιδαγωγούς.

Τα κτίρια επιβάλλεται να είναι καθαρά, φωτεινά, πλήρως εξοπλισμένα, με αίθουσες φυσικής, χημείας, πληροφορικής, μουσικής, χώρους άθλησης όπου οι μαθητές θα απασχολούνται επί οκταώρου βάσεως (ως άλλοι εργαζόμενοι) μακριά από θορύβους, τοξικές γειτνιάσεις, και προφυλαγμένα από οποιοδήποτε εξωσχολική παρενόχληση.

Πόσα από τα ανωτέρω περιγραφόμενα ταιριάζουν με όσα ζείτε όσοι στέλνετε σήμερα τα παιδιά σας σχολείο σε όποια εκπαιδευτική βαθμίδα ;

Στο χέρι λοιπόν των γονέων είναι να απαιτήσουν μια τέτοιου είδους εκπαίδευση, για τα παιδιά τους, από τις κυβερνήσεις, αντί να συμβιβάζονται με τριτοκοσμικές λύσεις που παράγουν αδιάφορους μαθητές, που εκπαιδεύονται από βαριεστημένους εκπαιδευτικούς, κατευθυνόμενους από φανατισμένους οπισθοδρομικούς συνδικαλιστές, σε απαράδεκτα ελλιπή και βανδαλισμένα κτίρια, που καλλιεργούν και παράγουν ανάλογους νεολαίους.

Παράδειγμα μερικής επιτυχίας του οράματος που περιγράψαμε αποτελούν τα Μουσικά Γυμνάσια.

Αντιγράφοντας τα πολλά επιτυχημένα ιδιωτικά σχολεία έδρεψαν καρπούς και αξιώθηκαν να καταγάγουν πολλαπλές επιτυχίες στην παραγωγική τους απόδοση.

Ιδού λοιπόν μια οδός δοκιμασμένη που επιδέχεται βελτιώσεις και δύναται να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση, για εραστές της παιδείας, της μόρφωσης, της καλλιέργειας, της καλλιέπειας και της κοινωνικής καταξίωσης κατ’ επέκτασιν.