Το πλαστό το πασαπόρτι

 

                              

 

Ο Μάριος γενικά βαριόταν

Δεν ήταν γι’ αυτόν τα γράμματα, οι δουλειές, τα ωράρια, οι δεσμεύσεις

Συλλογίστηκε τι θέλει να κάνει στη ζωή του και βρήκε ότι καλύτερη δουλειά είναι η τέχνη

Ότι ώρα θες κοιμάσαι, ότι ώρα θες ξυπνάς

Δεν χρειάζεται προσπάθεια, είσαι ο εαυτός σου κι αυτό πουλάς προς τα έξω

Τελείωσε μια σχολή δραματική κι ας ήταν άνθρωπος του χαβαλέ

Σε μια εκδήλωση καλλιτεχνική τον πλησίασε ενας ηθοποιός που εμφανιζόταν στην τηλεόραση σε μια σατιρική εκπομπή

-Συνάδελφε πρέπει να έρθεις να γραφτείς στο όργανο του κόμματος και αν ενδιαφέρεσαι για δουλειά μη σε νοιάζει εμείς είμαστε εδώ

Έτσι ο Μάριος βρέθηκε μέλος της καλλιτεχνικής οργάνωσης ΙΑΜΒΟΣ και σε λίγο άρχισαν να έρχονται η μια μετά την άλλη προτάσεις για διάφορες δουλειές.

Ο Μάριος διακρίσεις δεν έκανε

Όλα τα έσφαζε, όλα τα μαχαίρωνε

Εξ άλλου δεν έκανε και τίποτα δύσκολο

Τον εαυτό του ‘’έπαιζε’’ είτε σαν δάσκαλος του χωριού, είτε σαν γιος επιχειρηματία, είτε σαν επιτυχημένος ή αποτυχημένος τραγουδιστής, είτε σαν λαϊκός εραστής, όλα ήταν Μάριος

Είχε ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο, μια ανεκτή φωνή, ένα μέτριο ύψος, δεν άργησε να γίνει γνωστός

Έσπρωχνε και η κομματική οργάνωση που ήθελε να προβάλλονται τα μέλη της για να προσελκύει ψήφους

Όλα για πούλημα

Σε ώριμη ηλικία αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική

Σου λέει εδώ έπεισα σαν ηθοποιός δεν θα πείσω σαν πολιτικός ;

Κι εκεί ένα ρόλο θα παίζω

Βουλευτής ο Μάριος με δέκα χιλιάρικα το μήνα έγινε νοματαίος

Ποιος τον έπιανε

Τζάμπα αμαξάρα, τζάμπα μετακινήσεις, τζάμπα γραφεία, τζάμπα γραμματείς

-Μα πως ; απόρησε ενας συμμαθητής του που τον ήξερε από παιδί

-Φίλε μου είναι το κομματικό διαβατήριο που ανοίγει όλες τις πόρτες

-Το πλαστό το πασαπόρτι ; ρώτησε ειρωνικά ο συμμαθητής

-Πες το κι έτσι, λίγο με ενδιαφέρει

-Εγώ ζω ζωάρα, κάτσε εσύ να ζεις με το σταυρό στο χέρι και περίμενε να σε τρέφει το  κάθε σκατόψυχο αφεντικό

Αυτά είπε ο Μάριος και πάτησε μια γκαζιά στην ‘’μερσεντέ’’ κι έφυγε με το χαμόγελο της επιτυχίας στα χείλη.