Διλήμματα και επιδιώξεις.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά υπάρχει μια τάση, σ' αυτό το τόπο, να μπαίνουν διαρκώς διλήμματα.
Εθνικόφρων ή κομμουνιστής. Καραμανλής ή τανκς. Αλλαγή ή οπισθοδρόμηση. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.και άλλα τέτοια γραφικά.
Μια πρόχειρη ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι, ίσως, έχουμε εθιστεί στην διπολική αντίληψη από την μακροχρόνια θρησκευτική μας κατήχηση.
Εκεί όλα είχαν να κάνουν με το άσπρο - μαύρο.
Θεός ή σατανάς. Ιησούς ή Βαραββάς. Χριστιανός ή αντίχριστος και τέτοια παρεμφερή που όλοι γνωρίζετε.
Η μόδα των τελευταίων μηνών είναι ευρώ ή δραχμή και μνημόνιο ή καταστροφή.
Προσωπικά,  θεωρώ ότι τα διλήμματα, γενικά, είναι μια ανόητη μέθοδος ψυχολογικής πίεσης των ανθρώπων.
Διότι, τίποτα, στη ζωή μας δεν είναι τόσο απολυτό, για να εκφραστεί τόσο απλουστευτικά.
Για το λόγο αυτό θεωρώ εξίσου ανόητο και παραπλανητικό το διαχωρισμό των πολιτών και των πολιτικών σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.
Πολύ δε περισσότερο εκβιαστικό και επικίνδυνο είναι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, που μάλιστα μέχρι και δημοψήφισμα προτάθηκε να γίνει.
Δεν γνωρίζω τι είδους διεθνή πολιτικά παιχνίδια μπορεί να παίζονται που να θέλουν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ.
Αυτό που γνωρίζω, άριστα όμως, είναι ότι το μεγάλο ζήτημα των ημερών μας δεν είναι το ανόητο δίλημμα, που προωθούν κάποια κόμματα και κυρίως τα αφελή ΜΜΕ,που αναλαμβάνουν την ενημέρωση μας.
Το μεγάλο ζήτημα είναι κατά πόσο οι πολιτικοί, που ζητούν την ψήφο μας, είναι αποφασισμένοι να βοηθήσουν την πατρίδα μας και εμάς τους πολίτες ή έχουν αλλότριους στόχους και προτεραιότητες..
Αν η πρωταρχική τους προτεραιότητα είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες τότε ας βρουν τρόπο να πράξουν  επ' ωφελεία της χώρας.
Δεν παίζουν ρόλο τα χρώματα, οι ταμπέλες, τα ονόματα, οι σημαίες και τα μαγαζάκια του καθενός.
Ο σκοπός είναι ιερός και οι εγωισμοί και τα αρχηγιλίκια είναι παιδιάστικες ανοησίες.
Αν οι επιδιώξεις είναι άλλες, τότε θα βρίσκουν χίλιες δυό δικαιολογίες να παραμελούν την χώρα και να προτάσουν  τα τερτίπια τους, σαν τα κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα.