Διακόσια χρόνια λεύτεροι, διακόσια χρόνια δούλοι

 

                          

 

 

Επαναστάσεις υπάρχουν λογιώ λογιώ

Ζούμε σε μια εποχή που κάθε λέξη, κάθε έννοια χρειάζεται να ορίζεται από την αρχή

Όταν λοιπόν λέμε επανάσταση εννοούμε την μαζική εξέγερση κατά μιας εξουσίας

Οι εξεγέρσεις μπορεί να είναι κοινωνικές, ταξικές, εθνικές, θρησκευτικές, ηθικές, φυλετικές.

Επιμένω στην παράμετρο της μαζικότητας, ως προς την συμμετοχή, αλλά και ως προς την αποδοχή και την υποστήριξη, διότι η εξέγερση μιας δράκας δεν είναι επανάσταση αλλά πραξικόπημα  ή αντάρτικο ή ανταρσία ή ακόμα και εμφύλιος.

Η επανάσταση του ’21, που ήρθε ως επακόλουθο της Γαλλικής και της Αμερικανικής, ήταν εθνική επανάσταση που είχε όμως και χαρακτηριστικά κοινωνικά, αφού κατά την διάρκεια των χρόνων της σκλαβιάς οι κοτζαμπάσηδες συμπεριφερνόντουσαν χειρότερα από τους κατακτητές στους δύστυχους ραγιάδες

Όπως όλες οι επαναστάσεις έτσι και η ελληνική ξεκίνησε με όνειρα για να καταλήξει σε ένα εφιάλτη

Δολοφονήθηκε ο οραματιστής κυβερνήτης Καποδίστριας για να διαιωνιστούν τα συμφέροντα των κοτζαμπάσηδων και να παραμείνουν άθικτα τα προνόμια και οι ταξικές διακρίσεις που ίσχυαν και επί τουρκοκρατίας

Ούτε οι βασιλείες, που ακολούθησαν, έβαλαν τάξη στο χάος που είχε αφήσει πίσω η σκλαβιά και το επέτειναν οι πονηριές των ξένων πρεσβειών, των Ελλήνων πολιτικάντηδων και των ξενοκίνητων κομμάτων που απάρτιζαν το ελληνικό κοινοβούλιο

Το νεογέννητο ελληνικό κράτος, μέχρι και την ενηλικίωση του, παρέμεινε έρμαιο υψηλών δανεισμών, με τοκογλυφικά επιτόκια, που ροκάνιζαν το αδύναμο ΑΕΠ.

Η μεγαλύτερη αδυναμία των κυβερνήσεων ήταν να χαράξουν μια αναπτυξιακή  πολιτική.  Αυτή θα έβαζε τη χώρα μπροστά από τα προβλήματα αντί να σέρνεται πίσω από διχόνοιες, εμφυλίους, μίση, πάθη και αγεφύρωτες διαφορές που σκοπό είχαν το έλεγχο των εξελίξεων σύμφωνα με τα συμφέροντα των νέων αφεντικών που αντικατέστησαν τους κοτζαμπάσηδες.

Κι αν έλεγε να φανεί μια ξαστεριά και να αλλάξει η κατάσταση, να γυρίσει ο τροχός, εμφανιζόταν παλι μια καταχνιά και εξαφάνιζε τον ήλιο της Άνοιξης που καρτερούσαμε.

Με τούτα και με κείνα φτάσαμε να συμπληρώσουμε δυο αιώνες ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Η τελευταία  εικοσαετία, της τρίτης πλέον χιλιετίας, μας βρήκε υπό την ομπρέλα της ΕΕ με κοινό νόμισμα και προστασία από δημοσιονομικές περιπέτειες.

Κανονική χώρα της δύσης προσπαθούμε να γίνουμε αλλά οι αμαρτίες των πολλών νοσηρών αντιλήψεων που μας ταλανίζουν σε συνδυασμό με τα κυκλώματα των συμφερόντων της καθήλωσης σε τέλμα και στασιμότητα καθυστερούν και εμποδίζουν την επιτυχία των όποιων προσπαθειών.

Αυτές οι αντιλήψεις  μας κρατούν ομήρους και υπόδουλους αρκετών μειονοτήτων που όσο μπόι τους λείπει και όσο πιο άδικα απαιτούν τόσο περισσότερο φωνάζουν

Διεκδικούν όλο και περισσότερα εις βάρος των πολλών που δεν έχουν φωνή διότι κανένα κόμμα δεν τους εκπροσωπεί, δεν τους συμπαρίσταται

Αντίθετα οι καλυπτόμενοι από συνδικάτα ΔΥ και ΔΕΚΟ εργάζονται κατά πως τους βολεύει αμείβονται πολύ πέραν του έργου που παράγουν και επιμένουν να ζητούν εις το διηνεκές.

Ζούμε σε μια χώρα που είναι ευλογημένη από τους θεούς της

Αδυνατούμε να την απολαύσουμε, στον μέγιστο βαθμό, διότι αδυνατούμε να απαλλαγούμε από τις παθογένειες και δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε στις εξελίξεις.

Ελπίζω οι νέες γενιές να ευτυχήσουν να δουν την χώρα μας ψηλά στο βάθρο της επιτυχίας

Της αξίζει, μας αξίζει.