... και ξερό ψωμί
Μεγάλη εντύπωση μου προξένησε η τεράστια προβολή που πήρε η είδηση του θανάτου του παλιού ποδοσφαιριστή Μαραντονα στη χώρα μας Και να πεις για τις αθλητικές εφημερίδες είναι ας πούμε φυσικο και κατανοητο Αλλά για τις πολιτικές-ενημερωτικές έντυπες και ηλεκτρονικές ειλικρινά με ξεπέρασε Προσπαθώ ολες αυτές τις μέρες να καταλάβω αν ο λόγος της υπερβολικής προβολής ήταν πραγματικά αυτό καθ’ αυτό το γεγονός ως άδικος, ας πούμε, θάνατος ενός σχετικά νέου για να πεθάνει ανθρώπου ή η προσπάθεια να υποκλαπούν κάποια επιπλέον κλικ Διότι τέτοιος πανικός δημοσιότητας δεν θυμάμαι να έγινε όταν τα τελευταία χρονια χάθηκαν σπουδαίοι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης Και αίφνης για ένα ποδοσφαιριστή -που με εξαίρεση το ταλέντο του το υπόλοιπο του βίου του και του χαρακτήρα του μόνο αχαρακτήριστο επιεικώς θα χαρακτηριζόταν - τα πρωτοσέλιδα και οι διθύραμβοι φαντάζουν ακατανόητοι και κοινωνικά απαράδεκτοι Θέλω δε με το χερι στη καρδιά να μου πουν ολ